Metoda obliczeń bezp. – wycena straty w jednostkach naturalnych, określa źródło, czas wymiany lub poprawy i porównuje ze stanem bazowym. Stosuje się ją w wycenie strat spowodowanych np.:
1. korozją maszyn i urządzeń,
2. utratą surowców i materiałów,
3. zmniejszeniem produkcji,
4. straty typu społecznego np. absencja chorobowa, koszty utrzymania
5. straty w lasach.
Metody pośrednie:
1. Restytucyjna (szacunkowa)
Straty jakie wystąpiły w środowisku są równe nakładom jakie należy ponieść na likwidację tych strat i przywrócenie równowagi w środowisku. Wady: subiektywna, zawyżanie ocen; starty nie zawsze da się zlikwidować.
2. Substytucyjna
Stosowana gdy nastąpiła utrata jakiegoś elementu środowiska. Miernikiem są koszty pozyskania utraconego elementu w innym miejscu lub kosztu budowy i eksploatacji urządzeń mogących spełniać identyczne funkcje.
3. Wskaźnikowa
Polega na wykorzystywaniu wskaźników jednostkowych opracowanych w toku doświadczeń i badań empirycznych. Najczęściej stosowane są 2 rodzaje tych wskaźników:
- obliczenie średniego wzrostu wysokości badanych strat w relacji do wzrostu zanieczyszczeń,
- określenie strat ogólnych w skali kraju, których wielkości jednostkowe (na jednostkę powierzchni) stanowi podstawę do obliczeń szczegółowych na wybranych obszarach.