2 kraje
2 produkty
1 czynnik wytwórczy – praca
 
X 2
B2
 
 
A2
 
 
 
 
 
A1 B1 X1
 
Jeżeli kraj A produkuje produkt 2 w stosunku do produktu 1 taniej niż kraj B, i tym samym kraj B produkuje dobro 1 w stosunku do produktu 2 taniej niż kraj A to kraj A powinien się specjalizować w produkcji dobra 2, a kraj B – w produkcji dobra 1.
 
 
Założenia:
dwa kraje (dwie grupy krajów) i dwa towary (grupy towarów);jedynym czynnikiem wytwórczym jest praca;funkcje produkcji są liniowe i różne w różnych krajach jednostkowe koszty produkcji są stałe i zależne od ilości pracy;brak zmian w wydajności pracy;pełne zatrudnienie;doskonała przenośność i podzielność czynnika wytwórczego wewnątrz kraju i brak przenośności pomiędzy krajami;brak barier w wywozie towarów;doskonała konkurencja w skali kraju i międzynarodowej;pomija się koszty transportu; 
 
Krytyka klasycznej wersji teorii kosztów komparatywnych:
 
założenie daleko idącej równorzędności sytuacji poszczególnych krajów; z założeń wynika, że im wyższy stopień specjalizacji tym wyższe korzyści powinien odnosić kraj z wymiany międzynarodowej (kraje monokulturowe);trudno mówić o doskonałej przenośności czynników produkcji z jednej gałęzi do innych i o doskonałej elastyczności transformacji produkcji;sprzeczność między klasycznym założeniem pełnego zatrudnienia a tezą o możliwości szybkiego dostosowania produkcji do zmian popytu;brak doskonałej koncentracji (szczególnie na rynku międzynarodowym). 
 
MODEL HECKSCHERA – OHLINA
 
Założenia upraszczające:
A. Założenia dotyczące technicznych warunków produkcji i warunków wyboru konsumenta:
 
wszystkie produkty i czynniki wytwórcze są doskonale podzielne; można je opisać za pomocą zmiennych ciągłych;nie występują korzyści ze skali produkcji (funkcje produkcji dla wszystkich produkcji są jednorodne stopnia pierwszego);funkcje produkcji na całym obszarze zachowują jednakowy kierunek relacji czynników produkcji (jeśli jakiś produkt jest bardziej kapitałochłonny niż inny, to dotyczy to wszystkich wchodzących w grę wariantów produkcji obu towarów);techniki produkcji na całym obszarze wyznaczane są przez funkcje jednakowe dla wszystkich krajów;relatywne wyposażenie w czynniki produkcji poszczególnych krajów jest różne . czynniki te są nieprzenośne między krajami.we wszystkich krajach preferencje konsumentów są takie same;warunki produkcji oraz warunki wyboru ze strony konsumenta nie ulegają zmianie. 
B. Założenia dotyczące systemu funkcjonowania gospodarki, w tym także rynku międzynarodowego;
 
spełnienie warunków konkurencji doskonałej na rynkach wszystkich krajów, przy jednoczesnym pełnym zatrudnieniu czynników produkcji;nie istnieją żadne przeszkody dla przepływu towarów i usług między krajami (takie jak cła, kontyngenty itp.). 
C. Założenia ograniczające.
 
istnieją 2 kraje (regiony) wymieniające 2 towary przy użyciu 2 czynników produkcji (praca i kapitał);nie bierze się pod uwagę kosztów transportu. 
Bezpośrednią przyczyną handlu między krajami jest zawsze różnica pieniężnych cen i kosztów wytwarzania w danym kraju w porównaniu z zagranicą.
Ceny dóbr czynników wytwórczych określone są prze popyt i podaż.
Przy danym popycie podstawę wymiany stanowi różne wyposażenie krajów w czynniki wytwórcze. Określone czynniki produkcji są tanie w krajach gdzie znajdują się w stosunkowej obfitości, a drugie w krajach, gdzie są stosunkowo rzadkie. Stosunkowa rzadkość lub obfitość czynników produkcji w poszczególnych krajach decyduje o relatywnych różnicach w poziomach cen towarów w różnych krajach i stanowi podstawę do wymiany i specjalizacji międzynarodowej.
Polska powinna specjalizować się w wymianie towarów, które wymagają zaangażowania pracy (są pracochłonne) a nie wymagają zaangażowania kapitału.
 
Definicje rzadkości i obfitości.
 
definicja fizyczna. 
Jeżeli to zasób 1 jest relatywnie obfity w kraju 1 zaś zasób 2 w kraju2.
 
 
 
definicja cenowa. 
Jeżeli to zasób 1 jest relatywnie obfity w kraju 1, zaś zasób 2 w kraju 2.
 
 
 
definicja ekonomiczna. 
Czynnikiem obfitym w danym kraju jest ten, który – przy braku handlu – jest nie zatrudniony lub względnie gorzej wynagradzany w stosunku do innego kraju.
 
Twierdzenie o wyrównywalności się cen dwóch samych towarów w różnych krajach.
Jeżeli ceny danych towarów są niższe w danym kraju niż za granicą, to istnieje tendencja do ich eksportu, a to zmniejsza ich podaż na rynku krajowym i przy stałym popycie wywołuje to tendencję do zwyżki cen w kraju. Jednocześnie za granicą przywóz tańszych towarów powiększa ich podaż, wskutek czego powoduje tendencję spadkową cen. Proces ten trwać będzie aż do zrównania się cen towarów w obu krajach (przy uwzględnieniu różnic kosztów transportu).
 
Twierdzenie o wyrównywaniu się cen czynników produkcji w różnych krajach.
Jeżeli kraj zaczyna się specjalizować w tych rodzajach produkcji, które wymagają dużej ilości czynników obfitych w danym kraju, to rozwój produkcji na eksport powodować będzie znaczny wzrost popytu na czynniki obfite i w rezultacie nastąpi pewien wzrost ich cen. Jednocześnie ze względu na wycofywanie się kraju z produkcji wymagających zastosowania czynników rzadkich i zastępowanie jej importem, popyt na rynki krajowym na te czynniki zacznie spadać, wskutek czego obniżą się ich ceny. Rozwój handlu międzynarodowego będzie działać w kierunku wyrównywania się cen czynników produkcji w skali międzynarodowej.
 
 
Ewolucja profilu kierowników szczebla strategicznego.
 
Profil tradycyjny
Profil przyszły
Orientacja
Na przedsiębiorstwo
Na branżę
jednokulturowa
Ekonomiczna, technologiczna