Powolnoć, konserwa- tyzm i brak wyobrani miały okazać się bardziej zgubne dla państwa wła- dajšcego imperium niż dla przywódcy obronnej Symmachii.lř Gruniejszy wszakże od tych wszystkich braków był postępujšcy szybko wozkład spartańskich instytucji. Dowiadczenia z okresu wojny i budowa- nia im perium ukazujš wkaciwy sens wyroczni delfickiej : "Miłoć do pie- niędzy, nie co innego, zgubi Spartę." W teorii Spar tiaci żyli z gospodarki 522 Hegemonia Sparty (404-386 r.) Vllgarcnza i wo na domowa w Atenacn 523 rOlriej, OdCiętej prZeZ 5Wš żelaZriš mOnetę Od Wymlariy Ze WIatem Ze-3. OLIGARCHIA I WOJNA DOMOWA W ATENACH wnętrznym, utrzymywanej za pracš ludnoci zależnej. Według tych sa- W odzinie zw ci twa S arta rzekreliła wsz stkie dec z e Aten. Prz - rnych teoretycznych założeń poszczególni Spartiaci byli mniej więcej równi g y ęs p p y y j y wroclła b t aństwow E inie Melos Skione i inn m ofiarom ateńskich między sobš majštkiem, dopóki zachowywali swoje pierwotne posiadłoci y p y g , , y ałtow teren r łaszczone rzez Ateri oddała ich ierwotn m wła- (l leroż). W praktyce, chociaż prawo zabraniało ludziom prywatnym posia-g , y p zyw p y p y dania bitej monety, złoto i srebro trafiało często do prywatnych ršk w Spar- scrclelom, pozwalajšc również na powrót do domu wszystkim, których wy- cie. Proces ten szybko zakłócił podstawowš równoć Spartiatów, prowa-snały proateńskie demokracje. więtš wyspę Apollona, Delos, wyzwolono dzšc do pozbawienia praw obywatelskich tych wszystkich, którzy popadł spod władzy Ateńczyków, a wištynię oddano w zarzšd jej własnym oby- atelom. W dzono Messeńcz ków osledlon ch rzez Aten w Nau ak- szy w długi nie byli już w stanie wnosić swoich udziałów do syssytii. Pod ypę y y p y p kon.iec r. 398 Kinadonl Spartyta pozbamony praw, czyl:t "mzszy" (h2 po tos i na Kefallenii, którzy uciekli teraz na Sycylię i do Cyreny. W pań- wšżn rozru_chy. Zamierzał on zbuntować "mzszych , stwach oswobodzonych zaznaczył się wyrazny zwrot ku oligarchicznej for- mei ków neodamodeżs i helotów, przeciwko ich panom, Spartiatom "rów-mie rzšdów; wynikał on w częci z niechęci do przyjaznych Atenom demo- perl , kratów, w częci za ze wiadomoci, że Lizander takie włanie rzšdy fa- nym" (homożoi). Układ sił był 20:1 na korzyć Kinadona, ale eforowie zgnietli spisek uwięziwszy go razem z towarzyszami. Nie zrobili jednak nrc, woryzuje. Ruch ten zahamowały wkrótce okrucieństwa, jakich z popar- ciem spartańskich harmostów i garnizonów dopuszczali się skrajni oligar- b za obiec dalszemu pozbawianiu praw obywatelskich. Ponieważ wielu " ównych" poległo na wojnie i 2/s posiadłoci ziemskich na mocy spartan chov ,ie czy "dekarchowie". Na przykład w Milecie przy współudziale Li- zandra w rżni to omiuset demokratów". S artańsc namiestnic rz - skiego prawa spadkowego przeszło w ręce kobiece, coraz bardziej brako y ę " p y y p y wało Spartiatów. Tak więc doszło do tego, że wraz-ze wzrostem potrzeb czynili się sami do radykalnej zmiany nastrojów, gdyż postępowali srogo, i zobowišzań S arty",zmnre szała...się....liezba jej -pe si 'av ysh--Qb. ' 'at a nieki.edy wprost po tyrańsku z tymi, których we własnym mniemaniu W cišgu IV wieku wysyłanie Spartiatów poza granice kraju stawało si ę wyzwolili. Harmosta earchos, przysłany do Bizanejum na pomoc oligar- coraz niebezpieczniejsze, byli oni bowiem pótrzebni w ojezynie do utrzy chom, zebrał wojska najemne i został tu tyranem; odmówił posłt zeństwa mania w posłuchu ludńoci zależnej. A jednak w razie najazdu obcego me- rozkazom Sparty, a wypędzóny przez Spartan zacišgał Cyrusowi najem- przyjaciela wszystkie klasy w państwie, z wyjštkiem tylko nieklórych he ników, któryrni też póniej dowodził. Nim rok upłynšł od ostatecznego lotów, stawały ramię przy ramieniu, by bronić razem Lakonii. . zwycięstwa, metody polityczne Sparty wzbudziły już głębokie oburzenie. Pomimo swych niedocišgnięć Sparta sprawowała w Grecji hegemon Otwarcie jako pierwsze przeciwstawiły się jej Ateny.' rzez lat blisko czterdzieci. Panowanie jej zapewniało pewnš stabilizaclę, W Atenach poczštkowo również nastšpił zwrot ku oligarchicznej formie p y p rzšdów. Najbardziej wpływowy ateński mšż stanu, Theramenes który. pro- choćby tylko dlatego, że przeszkadzało inn m aństwom w naruszaniu kru chego pokoju. Coraz częciej uciekała się do represji. Faworyzowała ser wadził rokowania pokojowe, był umiarkowanym oligarchš o ustalonej arat zrn w epoce szukajšcej mozolnie drogi do federalizmu i popierała opinii. Powracajšcy do ojezyzny wygnańcy, z Krytiaszem, przyjacielem p y p g Theramenesa na czele, byli wszyscy w dobrych stosunkach ze Spartš, rolnicz oli archię w społeczeństwis, które przechodziło sto niowo na or š g y a zwłaszcza z Lizandrem. Udręczońy klęskš lud przyjmował rzšdy oligšr- spodark rnonetarnš i merkantylnš. W wieku indywidualizmu i w rafmo- ę p chiczne jako modus vżvendż ze zwycięzcš i nie próbował nawet dopomóc wania intelektualne o kultura Sparty pozostała zacofana i aństwo to g przywódcom demokratycznym, kiedy ich uwięziono z poduszczenia pię- nigdy nie rnogło powiedzieć o sobie tego, co Perykles mówił o Atenactt, lo ` że poddani nie potrzebujš się wstydzić swego posłuszeństwa wobec tak.zegt fosobowej kliki przodujšcych oligarchów,, mianujšcych się samozwanczo zwierzchnika. Gd zawaliło się jej imperium, Isokrate.s miał trochę rac . ,. rami '.. Latem r. 404, prawdopodobnie na poczštku roku attyckiegó y w li cu. ustanowiono rzšd tymczasowy. Na Zgromadzeniu, na którym prze- twierdz c że S arta odziedziczyla fałszywš tradycję władzy. Jednakv p š , P p y mawiał sam Lizander, został zatwierdzony wniosek Drakontidesa postulu- w r. 338 kied inne reckie państwa ugięły się wobec rzemoc Mace , y g y jt jšcv zlecenie trzydziestu mężom przygotowania projektu trwałego ustroju donii, swej niepodległoci broniła ed ie Sparta, twierdza Hellad , n ń op j a-pa ' ,,p p ", arciu o rawa rzodków na razie za mieli oni klerować admini- doskonalszy i najbardziej anachroniczny przykład doryckiego miast stracjš palistwa. Z owych T zydzLestu dzlesięciu mianował Theršmenes, . stwa.' s ziesięciu -eforowie; a dzissięciu .-. obecni na Zgromadzeniu. Oni z ko- lei -yznaczyli pięciuset ludzi do Rady, innych za na stanowiska urzędni- n Hegemonia Sparty (404-386 r.) ków; w szczególnoci dziesięciu zarzšdców Pireusu i jedenastu nadzorców
|