|
*Art. 43.* § 1. Przepadek przedmiotów wymieniony w art. 22 § 3 pkt 6
można orzec tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli:
1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,
2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,
3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego,
4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego,
5) zastosowano art. 5 § 2.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie
niepoczytalności, sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego także
zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania
określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, gdy jest to
konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego.
§ 3. Wymienione w § 2 zakazy orzeka się bez wyznaczenia terminu; sąd
uchyla zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia.
*Art. 44.* § 1. Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od
czasu jego popełnienia upłynęło lat:
1) 3 - gdy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą grzywny lub karą
ograniczenia wolności,
2) 5 - gdy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności.
§ 2. Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub
narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także
wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności.
§ 3. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub § 2 bieg przedawnienia
przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na
uszczuplenie należności publicznoprawnej rozpoczyna się z końcem roku, w
którym upłynął termin płatności tej należności. Jeżeli sprawca
przestępstwa skarbowego dopuścił się uszczuplenia lub narażenia na
uszczuplenie należności celnej, bieg jego przedawnienia rozpoczyna się z
dniem, w którym powstał dług celny; jeżeli nie jest możliwe określenie
dnia powstania długu celnego, bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego
rozpoczyna się z dniem najwcześniejszym, w którym istnienie długu
celnego zostało ustalone.
§ 4. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub § 2, jeżeli dokonanie
przestępstwa skarbowego zależy od nastąpienia określonego w kodeksie
skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
§ 5. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 lub § 2 wszczęto postępowanie
przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego przestępstwa
skarbowego ustaje z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.
§ 6. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia albo stwierdzenia jego
nieważności przedawnienie biegnie od dnia wydania orzeczenia w tym
przedmiocie.
*Art. 45.* § 1. Do przedawnienia wykonania środków karnych wymienionych
w art. 22 § 2 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 103 § 1 pkt 3 kodeksu
karnego.
§ 2. Do zatarcia skazania w odniesieniu do środków karnych wymienionych
w art. 22 § 2 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 107 § 6 kodeksu karnego.
*Rozdział 4 *
*Wykroczenia skarbowe*
Spis treści
*Art. 46.* Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części
ogólnej kodeksu wykroczeń, z zastrzeżeniem art. 186 § 5 niniejszego kodeksu.
*Art. 47.* § 1. Karą za wykroczenia skarbowe jest kara grzywny określona
kwotowo.
§ 2. Środkami karnymi są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,
2) przepadek przedmiotów,
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
§ 3. Tytułem środka zabezpieczającego można orzec przepadek przedmiotów
wymieniony w § 2 pkt 2; przepisy art. 43 § 1 pkt 1, 2 i 4 stosuje się
odpowiednio.
*Art. 48.* § 1. Kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej
dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości najniższego miesięcznego
wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 2. Mandatem karnym można wymierzyć karę grzywny w granicach nie
przekraczających podwójnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 3. Nakazem karnym można wymierzyć karę grzywny w granicach nie
przekraczających dziesięciokrotnej wysokości najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 4. Wymierzając karę grzywny, uwzględnia się także dochody sprawcy,
jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.
§ 5. W razie zatrzymania osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia
skarbowego, zgodnie z art. 244-248 kodeksu postępowania karnego, na
poczet orzeczonej kary grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego
pozbawienia wolności, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden
dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny w
wysokości od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy
ustawowego zagrożenia karą grzywny.
*Art. 49.* § 1. Do przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio
przepisy art. 29, 30 § 1 i 6 oraz art. 31-32, przy czym nie obejmuje on
środka przewozowego.
§ 2. W wypadkach określonych w art. 54 § 3, art. 55 § 3, art. 59 § 3,
art. 63 § 4, art. 64 § 2, art. 65 § 4, art. 66 § 2, art. 67 § 4, art. 68
§ 2 i 3, art. 70 § 4, art. 73 § 2, art. 86 § 4 i 5, art. 87 § 4, art. 88
§ 3, art. 89 § 3, art. 90 § 3 oraz w art. 107 § 4, można orzec przepadek
przedmiotów wymienionych w § 1.
§ 3. W wypadku określonym w art. 65 § 4 i art. 91 § 4 można orzec
przepadek przedmiotów wymienionych w § 1, jeżeli czyn zabroniony został
popełniony umyślnie.
§ 4. (skreślony)
*Art. 50.* Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa albo więcej
wykroczeń skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do
górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie stoi
na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych wymienionych w art. 47 § 2
pkt 2 i 3 za pozostające w zbiegu wykroczenia.
*Art. 51.* § 1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu
jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 44 § 2-4 i 6 stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie
|
