Jeżeli
dany router nie obsługuje tej funkcji, u producenta może być dostępna aktualizacja
routera.
Nie ma łatwego sposobu ustalenia optymalnej liczby serwerów DHCP. Najlepsze, co można
zrobić, to podjąć mądrą decyzję w oparciu o różne czynniki omówione powyżej.
Komentarz [PO10]: ... przemyślaną ...
Planowanie zakresów
Należy utworzyć zakres dla każdej podsieci fizycznej. Zakres wykorzystuje się następnie do
definiowania parametrów stosowanych przez klienty w tej sieci. Zakresy można planować w
oparciu o zapotrzebowanie określonych grup użytkowników, z odpowiednimi czasami trwania
dzierżaw i ustawieniami opcji. Można określić jeden lub więcej zakresów wykluczeń,
zawierających adresy IP wszystkich komputerów i innych urządzeń w podsieci, które albo nie nadają się do protokołu DHCP, albo które chcesz skonfigurować statycznie.
Trzeba zaplanować rezerwacje. Można rezerwować adresy IP w celu stałego przydzielania
określonym komputerom lub urządzeniom w sieci. Rezerwacji można dokonywać wyłącznie dla
urządzeń zgodnych z protokołem DHCP. Możesz na przykład zechcieć zarezerwować określone
adresy IP dla serwerów WINS i DNS, dla serwerów BackOffice, czy dla drukarek zgodnych z
DHCP.
Zapewnianie określonym hostom określonych adresów IP podyktowane jest względami
administracyjnymi, a nie technicznymi. Rezerwacja gwarantuje, że host, któremu został
przypisany zarezerwowany adres IP, zawsze otrzyma ustawienia konfiguracyjne, nawet jeżeli
wyczerpie się pula adresów. Trzeba również zdecydować gdzie należy zastosować rezerwacje, a
gdzie właściwsza jest konfiguracja statyczna.
Trzeba również zaplanować czas trwania dzierżawy. Ustawienie domyślne to aktualnie osiem dni.
Jeżeli masz stabilną, stałą sieć, w której przestrzeń zakresu adresów jest obszerna (jeśli na przykład używasz zakresu adresów prywatnych 10.0.0.0/8), a konfiguracje rzadko się zmieniają, to zwiększenie czasu trwania dzierżawy obniża częstotliwość kwerend dotyczących odnowienia
dzierżawy. Dłuższy okres dzierżawy (powiedzmy 24 dni) gwarantuje również, że adres IP klienta DHCP w sieci pozostanie normalnie niezmieniony.
Jeżeli ilość adresów IP jest ograniczona, a konfiguracje klientów lub lokalizacje sieciowe często się zmieniają, to obniżenie czasu trwania dzierżaw zagwarantuje szybsze zwracanie aktualnie
nieużywanych adresów IP do puli dostępnych adresów w celu ponownego przydzielenia. Krótkie
czasy trwania dzierżaw mogą być odpowiednie, na przykład, dla przedsiębiorstwa handlowego,
gdzie personelowi podróżującemu wydaje się komputery typu laptop.
Nie trzeba ustawiać takiego samego czasu trwania dla wszystkich zakresów na danym serwerze
DHCP. Obsługa klas użytkowników zapewnia opcję, przykładowo, przydzielania zakresu o
krótkim czasie dzierżawy komputerom typu laptop, a drugiego zakresu o dłuższej dzierżawie
mniej mobilnym klientom stacjonarnym.
Korzystanie z superzakresów
Superzakres jest administracyjnym zgrupowaniem zakresów, posiadającym kilka zalet:

obsÅ‚uguje klienty DHCP w multisieci — to jest w pojedynczym segmencie sieci
fizycznej, który ma wiele podsieci logicznych;

obsługuje zdalne klienty DHCP zlokalizowane po drugiej stronie agentów
przekazujących protokołu BOOTP, gdzie sieć zdalna wykorzystuje multisieci.
Z superzakresów można korzystać, kiedy dana sieć rozrasta się i dodawanych jest więcej hostów, niż początkowo zakładano, kiedy sieć jest przenumerowywana (prawdopodobnie za pomocą
prywatnych adresów IP) lub kiedy dwa, lub większa liczba serwerów DHCP zarządza oddzielnymi
podsieciami logicznymi w tym samym segmencie sieci fizycznej. Konfiguracja superzakresów jest opisana w podrozdziale rozwiązań natychmiastowych niniejszego rozdziału.
Wskazówka: Nie musisz tworzyć superzakresu tylko dlatego, że masz dwa zakresy na serwerze
DHCP. Zazwyczaj serwer ma jeden zakres adresów do przydziału w swojej podsieci lokalnej, a
drugi zakres do przydzielenia klientom w zdalnej podsieci, do której dostęp uzyskuje się
poprzez agenta przekazującego protokołu BOOTP. W tym przypadku nie ma potrzeby, aby tworzyć superzakres.
Opcje protokołu DHCP
Dokument RFC 2132 podaje i opisuje ponad 60 opcji, które mogą być zapamiętane w
komunikacie DHCP. W ich skład wchodzą rozszerzenia dostawców protokołu BOOTP, parametry
warstwy IP dla hosta, parametry warstwy IP dla interfejsu, parametry warstwy łącza dla interfejsu, parametry protokołu sterowania transmisją (TCP), parametry aplikacji i usług oraz rozszerzenia protokołu DHCP. Dokument RFC podaje również szczegóły dotyczące struktury pakietów dla
każdej z opcji.
Kopiowanie wszystkich tych szczegółów w tym miejscu nie jest ani wykonalne, ani też nie byłoby wskazane. Dlatego też umieściłem tutaj tylko te opcje, które są domyślnie zapewniane przez
serwer DHCP systemu Windows 2000. Dzielą się one na cztery spośród klas wypisanych powyżej:
rozszerzenia dostawców protokołu BOOTP (tabela 11.1), parametry warstwy IP dla interfejsu
(tabela 11.2), parametry aplikacji (tabela 11.3) oraz rozszerzenia protokołu DHCP (tabela 11.4).
Serwer DHCP systemu Windows 2000 zapewnia parametry warstwy IP dla interfejsu wyłącznie
klientom protokołu DHCP systemu Windows 2000. Inne opcje zapewniane są wszystkim klientom
protokołu DHCP.
Szczegółowa lista opcji wstępnie zdefiniowanych dostępna jest w dokumencie RFC 2132.
Konfigurowanie opcji użytkowników opisane jest w podrozdziale rozwiązań natychmiastowych
niniejszego rozdziału.
Tabela 11.1. Rozszerzenia dostawców protokołu BOOTP
Kod opcji Nazwa opcji
Opis
1
Maska podsieci
Określa maskę podsieci (obowiązkowa).
3
Router
Określa listę adresów IP dla routerów w podsieci klienta.
Adresy bram routerów podane są w kolejności
uprzywilejowania, więc pierwsza jest brama domyślna.
6
Serwery DNS
Określa listę adresów IP dla serwerów nazw DNS dostępnych
dla klienta. Są one podane w kolejności uprzywilejowania.
15
Nazwa domeny
Określa nazwę domeny DNS, z której klient powinien
korzystać przy rozwiązywaniu nazw hostów DNS.
Tabela 11.2. Parametry warstwy IP dla interfejsu (tylko klienty systemu Windows 2000)
Kod opcji Nazwa opcji
Opis
31
Odnajdywanie serwera Określa czy klient wywołuje routery przy użyciu metody
odnajdywania routerów opisanej w dokumencie RFC 1256.
33
Trasa statyczna