in. pektyny, dekstryny, celuloza i hemiceluloza oraz polifenole, np. lignina, pobudzające perystaltykę jelit. Tradycyjne składniki odżywcze grupuje się ze względu na podobieństwo chemiczne następująco: ~ białka pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, aminokwasy i peptydy, ~ węglowodany obejmujące jedno-, dwu- i wielocukry, tłuszcze glicerydowe i kwasy tłuszczowe, glicerol, fosfolipidy, lipoproteiny, glikolipidy, sterole i lipidy pozaglicerydowe, ~ niejednorodne chemicznie witaminy oraz związki mineralne. Organizm musi pobrać następujące egzogenne składniki: 10 egzogennych a-aminokwasów: metioninę, treoninę, izoleucynę, fenyloalaninę, walinę, tryptofan, leucynę, lizynę, argininę i histydynę, wchodzących w skład białek pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, 141 5 wielonienasyconych kwasów tluszczowych: finolowy (C~8.2 w 6 cis), arachidonowy (CZO:4 c~ 6 cis), a-linolenowy (C,8:3 co 3 cis), timnodonowy (C~o:S c~ 3 cis) i cerwonowy (C22:6 c~ 3 cis), produktów zwierzęcych i roślinnych, ~ 2 jednocukry, glukozę i galaktozę, znajdujące się w dwucukrach i wielocukrach produktów roślinnych, 18 witamin, które są na ogół koenzymami; określa się je umownie literami alfabetu bądź nomenklaturą chemiczną i dzieli na rozpuszczalne w wodzie albo w tłuszczu; do rozpuszczalnych w wodzie należą: Bl (tiamina), BZ (ryboflawina), B6 (pirydoksyna), B12 (kobalamina), B,5 (kwas pangamowy), C (kwas askorbinowy), H (biotyna), B3 (PP kwas nikotynowy i jego amid), folacyna (BcM), B (kwas pantotenowy), kwas para-aminobenzoesowy, cholina, inozytol i rutyna, zaś do rozpuszczalnych w tłuszczach zalicza się witaminę A (retinol), D (cholekalcyferol), E (tokoferol) i K (menadion) oraz kwas liponowy. Znajdują się one w wielkościach miligramowych w produktach zwierzęcych i roślinnych, zarówno w formie chemicznych prowitamin, jak i czystych substancji witaminowych, i 26 makro- i mikroskładników mineralnych, takich jak wapń (Ca), sód (Na), potas (K), chlor (Cl), siarka (S), fosfor (P), magnez (Mg), żelazo (Fe), miedź (Cu), cynk (Zn), kobalt (Co), jod (I), fluor (F), mangan (Mn), selen (Se), krzem (Si), nikiel (Ni), lit (Li), kadm (Cd), wanad (V), bar (Ba), molibden (Mo), chrom (Cr), brom (Br), antymon (Sb); występują one, podobnie jak witaminy, w niewielkich ilościach w postaci koenzymów i innych związków organicznych bądź nieorganicznych w różnych produktach zwierzęcych i roślinnych. Aby spełnić zapotrzebowanie w okresie wzrostu, ciąży, karmienia, w utrzymaniu masy i składu ciała oraz długości sprawnego życia należy zwrócić uwagę na: ~ rodzaj, ilość i proporcje aminokwasów koniecznych do syntezy białka i kształtowania struktury, funkcji i rowoju organizmu, ~ zawartość energii białkowej w stosunku do ogólnej energii pożywienia zapewniającej bilans energetyczny, azotowy, cieplny oraz masę ciała, ~ proporcje energii tłuszczowej do węglowodanowej kształtujące sklad chemiczny oraz zapasy energetyczne ciała, ~ rodzaj i ilość bioosiągalnych witamin oraz składników mineralnych zbilansowanych w stosunku do białka i energii w procesach przemiany materii i różnych stanach rozwoju, rodzaj i proporcje białek, tłuszczów oraz węglowodanów realizujące doznania pokarmowe. Kolejność grupowania, aczkolwiek jest uproszczona, ma jednak uzasadnienie biologiczne, ponieważ we wszystkich organizmach żywych wiodącą rolę przypisuje się zapewnieniu zapotrzebowania na bialko i energię, które warunkują wykorzystanie innych składników pokarmowych w organizmie. 142 8.6.1. Żywieniowe znaczenie białek Zwierzęta i człowiek czerpią egzogenne dla siebie aminokwasy z białek roślinnych. Nie potrafią syntetyzować grupy aminowej (NHZ), sulfhydrylowej (SH) i dziesięciu łańcuchów węglowych - ketokwasów. Zwierzęta przez łańcuch pokarmowy, rozpoczynający się od roślinożernego, przez mięsożerny i wszystkożerny, kumulują w sobie wszystkie egzogenne i endogenne aminokwasy. Organizm człowieka zachował w genomie zdolności wytwarzania 14 "łatwych" aminokwasów endogennych, utracił natomiast zdolności tworzenia aminoKwasów egzogennych: fenyloalaniny, izoleucyny, leucyny, lizyny, waliny, metioniny, treoniny, tryptofanu, argininy, histydyny. Skład aminokwasowy białek pochodzenia zwierzęcego, zwłaszcza ssaków, a wśród nich naczelnych, jest najbliższy takiemu zestawowi jaki ma człowiek. Ze względu na wartość żywieniową, białka zwierzęce i roślinne dzielą się na proste (albuminy, globuliny, prolaminy, gluteliny, protaminy, histony) i złożone (nukleoproteidy, gliko- i mukoproteidy, metaloproteidy i lipoproteidy). Ich znaczenie żywieniowe zależy zarówno od ich składu a-aminokwasowego, jak i możliwości ich uwalniania podczas trawienia i wchłaniania. Białka spożywcze składają się z reguły z 10 do 18 a-aminokwasów, a więc nie mają pełnego zestawu złożonego z 20-22 możliwych. Białka zwierzęce strukturalne, takie jak kreatyna, kolagen, elastyna i fibrynogen, mają formę włókienkową. Zawierają ograniczony skład aminokwasów egzogennych. Są nierozpuszczalne w wodzie i oporne na kulinarną obróbkę oraz hydrolizę enzymatyczną, kwaśną lub zasadową. Dlatego ich wartość odżywcza jest niepełna. Białka kuliste mają wartościowy biologicznie skład aminokwasów egzogennych, zwłaszcza w produktach zwierzęcych, w porównaniu do białek włókienkowatych. Występują w mięśniach, kazeinie mleka, albuminie jaja, albuminie i globulinie krwi oraz histonach i protaminach ściśle powiązanych z kwasami nukleinowymi. Należą również do nich białka roślinne, takie jak albuminy, gluteliny, prolaminy, gliadyna, wina, m.in. zbóż, strączkowych i orzechów. Pod wpływem obróbki kulinarnej białka kuliste łatwo podlegają procesom denaturacji (naruszenie struktury) i koagulacji (łączenia i strącania) oraz hydrolizie kwaśnej i zasadowej. Ułatwia to hydrolizę enzymatyczną cząsteczek białkowych podczas trawienia i udostępnia aminokwasy procesom wchłaniania. Początek trawienia białek następuje w żołądku pod wpływem enzymu pepsyny, która hydrolizuje ok. 10-20% białek, zwłaszcza kulistych, do polipeptydów i peptydów. Drugi enzym - renina - trawi białka kazeinowe mleka i przetwarza je na bardziej rozpuszczalne parakazeinowe cząsteczki. Zasadnicza faza trawienia białek odbywa się w jelicie cienkim na trzech poziomach: w świetle jelita, w fałdach błony śluzowej i w kosmkach połączonych z enterocytami. Trzustkowe enzymy, trypsyna, chymotrypsyna, elastaza, rubonukleaza hydrolizują białka pożywienia do polipeptydów i peptydów. Enzymy jelita cienkiego, peptydazy, monopeptydazy uwalniają aminokwasy w obrębie 143
|