Najbardziej intensywną formą jest takie uniesienie ud, że dotyka się nimi do pochylonej jednocześnie klatki piersiowej. Nacisk jest jeszcze większy, gdy pozycji tej towarzyszy uchwycenie się rękami za kolana lub podudzia. Możemy także pochylić głowę do kolan, a na nich oprzeć podbródek lub policzek. Wówczas podkurczone nogi służą jako substytut tułowia wyimaginowanego partnera, przy czym kolana występują w roli klatki piersiowej lub barków. Jest to zachowanie właściwe głównie kobietom. Wyrywkowe obserwacje wykazują, że pozycję taką przyjmują w 95 procentach kobiety, a jedynie w 5 procentach mężczyźni.
Innym typowo kobiecym gestem jest chwytanie się ręką za udo, bowiem analiza dużej liczby przykładów wykazała, że kontakt tego typu w 91 procentach występuje wśród kobiet i tylko w 9 procentach wśród mężczyzn. Jak się wydaje, gest ten ma w sobie element erotyczny, polegający na tym, że ręka kobiety bierze na siebie rolę ręki męskiej umieszczonej na udzie kobiety, co jest typowym dla zalecających się mężczyzn sposobem poszukiwania kontaktu seksualnego z kobietą.
W dotychczas omawianych przejawach autointymności aktywnymi częściami ciała były prawie zawsze ręce i ramiona, a niekiedy nogi, ale istnieją też inne możliwości. Czasami celowo pochyla się głowę, opierając ją lub przyciskając do ramienia, przy czym w kontakcie uczestniczy policzek, podbródek lub broda. W tym geście ramię występuje w roli symbolicznej klatki piersiowej lub barku wyimaginowanego partnera. Kolejny przykład to język, którym można pieścić wargi lub jakąś inną część ciała, a niektóre kobiety potrafią nawet dotykać nim własnych brodawek sutkowych.
Do omówienia pozostał jeszcze jeden ważny rodzaj auto intymności, a jest nim stymulacja autoerotyczna nazywana zwykle masturbacją. Samo określenie, jak się zdaje, pochodzi od wyrazu manustupare -"plugawić za pomocą ręki", co odzwierciedla fakt, że najczęściej spotykana metoda auto-stymulacji seksualnej polega na kontakcie ręka-genitalia. U mężczyzn oznacza to zazwyczaj uchwycenie dłonią członka i rytmiczne poruszanie ręką w górę i w dół. Ręka odgrywa wtedy jednocześnie dwie role symboliczne. Ruchy w górę i w dół wzdłuż członka naśladują ruchy kopulacyjne samego mężczyzny, natomiast obejmująca członek dłoń służy jako pseudopochwa. Odpowiednia czynność u kobiet polega na pocieraniu łechtaczki palcami. Palce funkcjonują tu jako substytuty rytmicznego nacisku wywieranego pośrednio na łechtaczkę dzięki rytmicznym ruchom kopulacyjnym mężczyzny. Inne metody stosowane przez kobiety polegają na pocieraniu warg sromowych lub rytmicznym wsuwaniu palców do pochwy, kiedy to palce służą za substytuty męskiego członka. Jeszcze inną techniką jest pocieranie ud, podczas którego uda przyciskają się do siebie, czemu towarzyszy napinanie i rozluźnianie wewnętrznych mięśni i rytmiczny nacisk na ściśnięte genitalia.
Badania prowadzone w połowie bieżącego stulecia wykazały, że masturbacja jest niezmiernie częstą formą autointymności i że znakomita większość ludzi oddaje się jej w jakimś okresie życia. Chociaż zjawisko to zawsze stanowiło tylko zaledwie nie szkodliwy substytut interpersonalnego aktu płciowego, społeczeństwo odnosiło się do niego różnie w różnych okresach historii. Jak się zdaje, masturbacja była powszechnie praktykowana przez plemiona pierwotne, ale zazwyczaj traktowano ją wówczas jako coś humorystycznego i wskazującego na nieudolność w normalnym współżyciu.