Oświata w danym wypadku stanowi przeszkodę...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

Ludzie normalni kręcą głowami, marszczą brwi i załamują ręce, mówiąc: „Nie możemy tego zrozumieć, po prostu nie możemy zrozumieć tego!" Naturalnie, że nie mogą. Ale gdyby mogli zrozumieć duszę człowieka ciemnego, – pojęliby to, i pojęliby doskonale. Są na świecie dwa rodzaje ludzkie, a jeden z nich przebywa w ciemności.
Gdy idzie o przedstawianie na scenie zbrodni, wszyscy się na to zgadzają. Policja protestuje przeciw przedstawianiu z obfitością szczegółów zabójstwa policjanta. Kapitaliści są przeciwni codziennym lekcjom poglądowym rozbijania kas ogniotrwałych na ekranie kinematograficznym. Moraliści protestują przeciw przedstawianiu w teatrze i w kinematografie przy każdej sposobności sztuki uwodzenia. Protestują, bowiem uznają tego rodzaju wychowanie tłumów za zgubne dla społeczeństwa.
Otóż obecnie odbywa się taka edukacja w pewnym określonym kierunku. Nie ma nic w dziedzinie gwałtownych przewrotów społecznych, czego by nie wpajano w umysły milionów ludzi za pośrednictwem kinematografu. Oczywiście, może to być tylko zbieg okoliczności. Ale zbieg okoliczności jest również rzeczą realną.
Należy zaznaczyć dwa objawy postępu w dziedzinie polityki kinematograficznej. Jednym z nich jest wzrost liczby nieżydowskich autorów, szerzących żydowską propagandę.
Nie wymieniając nazwisk, łatwo przypomnieć sobie najpopularniejszych autorów nieżydowskich, których książki zostały przerobione na ekran i wystawione przez aktorów żydowskich; wkrótce potem ukazuje się zazwyczaj wzmianka, że autor ten przygotowuje nową sztukę dla kinematografu. W kilku wypadkach te nowe sztuki stanowiły jawną propagandę żydowską. Osiągają tym lepszy skutek, że osłaniają je nieżydowskie nazwiska ludzi znanych w świecie literackim. Trudno wytłumaczyć, czym to się dzieje, jaką rolę odgrywa w danym wypadku chęć odnośnych autorów zasłużenia się na polu filosemickiej propagandy, a ile złożyć należy na karb uprzejmych propozycji ze strony magnatów kinematograficznych, którzy wypłacili tym autorom znaczne sumy i są gotowi zaofiarować im jeszcze znaczniejsze. Wcale nie trudno wmówić w siebie samego, że antysemityzm jest złą rzeczą. Każdy wie, że tak jest. Nietrudno wmówić w siebie podziw dla Izraela. Każdy pisarz chętnie idealizuje jednostkę lub naród; przyjemnością jest pisać o zasługującej na podziw bohaterce lub bohaterze z narodu żydowskiego. W ten sposób nieżydzi pracują dla szerzenia propagandy żydowskiej niemal bezwiednie.
Błąd ten polega oczywiście na tym, że chcąc uniknąć antysemityzmu, wpadają w filosemityzm bez jakiejś dogłębniejszej znajomości charakteru rasy żydowskiej. Ale zarówno jedno jak i drugie jest bezzasadne.
Drugi objaw postępu w kinematografii – to zniesienie systemu `gwiazd" filmowych. O ile pamięta czytelnik artykułów niniejszych, ten sam system ujawnił się w chwili przejęcia przez Żydów władzy nad teatrem amerykańskim. Niedawno jeszcze cały nacisk w sztukach kinematograficznych kładziono na nazwiska i osoby, jak Mary, Charlie, Lulu, Fatty itp. sławy ekranowe. Nazwisko drukowano wielkimi literami, „gwiazdę" fatografowano; treść sztuki nie miała żadnego znaczenia, wystarczało tylko, że to był „film Chaplina" albo „film Pickforda", lub jakiejkolwiek innej znanej znakomitości kinematograficznej.
Przez występy tych właśnie „gwiazd" – „przemysł" kinematograficzny nabrał tak wielkiego znaczenia. Ale system ten posiada swoje niedogodności. Gdy się przyzwyczai publiczność do żądania „gwiazdy", zapotrzebowanie to stanie się decydującym czynnikiem w interesie. Władza żydowska do tego nie dopuści. Dla wyłączenia wpływu, jaki publiczność może w ten sposób wywrzeć w dziedzinie kinematografu, należy usunąć „gwiazdę". Wtedy wszystkie sztuki filmowe będą sobie równe.
Ten właśnie proces odbywa się obecnie w dziedzinie kinematografu. Niektóre z „gwiazd" zorientowały się w położeniu i zorganizowały własne towarzystwa filmowe. Mimo to jednak słyszymy uporczywie szerzoną opinię, że „główna rzecz – to sztuka", a nie „gwiazda". Dziś już nie widzimy na afiszach kinematograficznych tak wielu nazwisk znakomitości filmowych, widzimy natomiast coraz więcej ponętnych tytułów sztuk samych. `Gwiazda" zeszła na plan dalszy.