Już dotychczas zdołałem zidentyfikować cały szereg z nich. Najważniejsze z tych zastosowań, jakie posiada bezpośredni związek z piramidą opisywaną w tym traktacie, jest generowanie elektryczności. Teoretycznie rzecz biorąc, aby generować prąd elektryczny poprzez użycie efektu telekinetycznego, wystarczy wyzwolić ten efekt w jakimś przewodniku i pozwolić mu aby wypchnął on wszystkie wolne elektrony w jednym kierunku. Ruch owych elektronów będzie formował prąd elektryczny. Energia jaka podtrzymywała będzie ów proces pochodziła będzie z otoczenia, z którego efekt telekinetyczny spontanicznie pochłaniał będzie energię termiczną dzięki swojej zdolności do działania jako odwrotność tarcia. Atrakcyjność tego procesu staje się oczywista z dwóch powodów. Po pierwsze nie wymaga on gradientu temperatury dla pozyskania energii termicznej z otoczenia. Po drugie zaś, zgodnie z działaniem efektu telekinetycznego, wydajność owego procesu musi znacznie przekroczyć 100%. To oznacza, że znacznie mniej energii wymagane byłoby do wyzwolenia efektu telekinetycznego, niż efekt ten by następnie pozyskał z otoczenia. Oczywiście - jak to wyjaśniłem już w podrozdziale D1.1, kiedy uświadomiłem sobie co jest wymagane aby wytworzyć elektryczność na tej drodze, wówczas wynalazłem i zaprojektowałem urządzenie, nazwane "baterią telekinetyczną", które realizuje tą metodę praktycznie. Dalsze szczegóły na temat tego urządzenia są zawarte w podrozdziale D2.4.
Powinno tutaj być też dodane, że efekt telekinetyczny jest zjawiskiem jakie manifestuje swoją obecność w całym szeregu odmiennych dyscyplin, zastosowań, i urządzeń. Właściwie to pojawia się on w każdej sytuacji kiedy jakiś rodzaj pola magnetycznego poddawany jest przespieszeniu lub opóźnieniu. Dla przykładu w monografii [1/3] jego zastosowanie dla urządzeń napędowych, urządzeń energetycznych, chemii, medycyny, oraz rolnictwa, zostało zaprezentowane. Jego dalsze manifestacje w czystej formie znane są np. w zjawiskach paranormalnych (np. w lewitacji, psychokinezie, w zginaniu różdżek radiestezyjnych, itp.), w wielu poprzednio niewyjaśnialnych zachowaniach cząsteczek elementarnych (np. w efekcie tunelowym), w najróżniejszych anomaliach odnotowywanych w fizyce ciała stałego (np. w kierunkowej stabilności żyroskopów która aż do odkrycie efektu telekinetycznego mogła być opisana jedynie w kategorii efektów a nie w kategorii mechanizmu jaki ją wywołuje), lub najróżniejszych niekonsekwencji zjawisk elektrycznych (np. dysk Faraday'a jaki był pierwszym generatorem elektryczności na Ziemi). Oczywiście, na dodatek do powyższych, istnieją także dalsze manifestacje i zastosowania tego efektu, jakie nie mogą być opisane w tak krótkim traktacie. Poprzez ujawnienie tego wszystkiego, staram się tutaj uświadomić, że efekt telekinetyczny jest jednym z najbardziej pierwotnych zjawisk natury, ponieważ manifestuje on swoją obecność w tak wiele obszarach, sposobach, i zastosowaniach. Niemniej, naukowcy którzy reprezentują każdą taką dyscyplinę, zastosowanie, i wynalazek, jak dotychczas wierzą że mają do czynienia z jakimś zbiegiem korzystnych okoliczności jaki jest miejscowy, unikalny dla ich dyscypliny, i jaki poprzez przypadek dostarcza im zasad działania jakie oni wykorzystują. Z powodu takiej postawy, ten wszechobecny i bardzo istotny efekt pozostawał nieodnotowany przez naszą naukę przez tak długo, zaś w następstwie tego, oczywiście pozostawał niewykorzystany. Jest więc już najwyższy czas abyśmy zmienili sposób na jaki myślimy o odwrotności tarcia. Poprzez uznanie istnienia tego nowego, wszechobecnego, i istotnego zjawska, uczynimy początek w naszym wykorzystaniu go dla dobra naszej cywilizacji.
 
 
D2.2. Podzespoły piramidy telepatycznej