Zaprojektowanie i uruchomienie sztucznego umysłu, a więc i sztucznego człowieka będzie wtedy, tylko kwestią czasu. Można zastanowić się nad związanymi z tym problemami etycznymi. Jest raczej mało prawdopodobne, aby już pierwszy sztuczny człowiek był rzeczywiście dobrą kopią człowieka naturalnego. Czy należy więc produkować ułomnych ludzi? Innym problemem jest określenie statusu społecznego takich tworów. Może to doprowadzić do sytuacji, w której nasi potomkowie będą mieli getta cyborgów i społeczności naturalnych ludzi. Kolejny z problemów to systemy kontroli, bez których sztuczni ludzie mogą okazać się niebezpieczni dla swych twórców.
Możliwości jakie otworzyłby przed gatunkiem ludzkim sukces sztucznej inteligencji są tak wielkie, że trudno jest nawet wszystkie je przewidzieć. Można jednak zastanowić się jaki sens ma wytwarzanie sztucznych ludzi, jeżeli tak wielu rodzi się w naturalny sposób. Zarówno naturalnym jak i sztucznym ludziom, (jeżeli będą w pełni ludźmi, a takimi mają być), wypada przyznać takie same prawa. Bardziej użyteczne wydaje się w tej sytuacji, produkowanie prostszych automatów użytkowych. Samo poznanie struktury sieci neuronalnych, gwarantujących funkcjonowanie świadomego umysłu, może jednak zostać wykorzystane do uruchomienia umysłu, będącego dokładną repliką umysłu konkretnego żywego człowieka. Sztuczne neurony takiego umysłu będą nieśmiertelne, lecz brak organicznego ciała i związanych z nim typowo ludzkich odczuć, może być przyczyną różnic pomiędzy umysłem sztucznym a naturalnym.
Badania prowadzone w laboratoriach sztucznej inteligencji znajdują się wciąż w swym stadium początkowym, a związane z nimi problemy są motywem często podejmowanym przez literaturę science fiction. Ze względu na ich złożoną naturę oraz kosztowność eksperymentów, dopiero stosunkowo odległa przyszłość mogła będzie przynieść znaczący postęp.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
BIBLIOGRAFIA
 
 
 
A. J. Ayer, Filozofia w XX wieku, PWN, Warszawa, 1997. 
2. N. Block, “On a Confusion about a Function of Cousciousness”, Behavioral and Brain Sciences, 18, (1995) nr 2.
 
3. D. C. Dennett, “Artificial Life as Philosophy”, Artificial Life, t. 1, (1994) nr 2.
 
D. C. Dennett, Brainstorms, The Harvest Press Limited, Sussex, 1978. 
5. D. C. Dennett, Content and Consciousness, Routledge & Kegan Paul, London, 1969.
 
6. D. C. Dennett, Consciousness Explained, Little Brown & Company, Toronto, 1991.
 
7. D. C. Dennett, “Consciousness in Human and Robot Minds”, [referat wygłoszony na] IIAS Symposium on Cognition, Computation and Consciousness, Kyoto, September 1-3, 1994.

8. D. C. Dennett, The Intentional Stance, The MIT Press, Massachusetts, 1996.
 
9. D. C. Dennett, “Making Tools for Thinking”, [referat wygłoszony na] Conference at Simons Fraser University, Feb. 7-8, 1997.
 
10. D. C. Dennett, “Memes: Myths, Misunderstanding and Misgivings”, Draft for Chapel Hill, October 1998.
 
D. C. Dennett, Natura umysłów, Wydawnictwo CIS, Warszawa, 1997.12. D. C. Dennett, M. Kinsbourne, “Time and the Observer”, Behavioral and Brain Sciences, 15 (1992). Filozofia umysłu, Fragmenty filozofii analitycznej, red. wyd. BohdanChwedeńczuk, Wydawnictwo Spacja, Warszawa, 1995.
 
14. J. Heil, Philosophy of Mind, Routledge, London, 1998.
 
15. D. Hume, A Treatise of Human Nature, Penguin Books, London, 1984.
 
Platon, Teajtet, PWN, Warszawa, 1959. H. Putnam, Wiele twarzy realizmu i inne eseje, PWN, Warszawa,1998.W.V. O. Quine, Słowo i przedmiot, PWN, Warszawa, 1999.  
19. G. Ryle, Czym jest umysł?, PWN, 1970.
20. J. R. Searle, Intentionality: An Essay in the Philosophy of Mind, Cambridge University Press, 1983.
 
21. B. F. Skinner, Science and Human Behavior, The Free Press, New York, 1965.

 
 
 
 
 
 
 


 
[1] D.C. Dennett, Brainstorms, The Harvest Press Limited, Sussex, 1978, s. xv.
[2] Por. D. C. Dennett, The Intentional Stance, The MIT Press, Massachusetts, 1996, s. 66.
[3] Por. D. C. Dennett, Content and Consciousness, Routledge & Kegan Paul, London, 1969, s. 19-27.
[4] Tamże, s. 22.
[5] Por. W. V. O. Quine, Słowo i przedmiot, PWN, Warszawa, 1999, s. 169-170.
[6] Por. D. C. Dennett, The Intentional Stance, s. 121.
[7] Por. H. Putnam, Znaczenie wyrazu “znaczenie”, w: Wiele twarzy realizmu i inne eseje, Warszawa, 1998, s. 93-184.
 
[8] Por. D. C. Dennett, Intentional Stance, s. 130-150.
[9] Por. D. C. Dennett, Consciousness Explained, Little, Brown & Company, Toronto, 1991, s. 72.
[10] D. C. Dennett, Intentional Stance, s. 154.
[11] Tamże, s. 291.
[12] Tamże, s. 295.
[13] Tamże, s. 288.
[14] Tamże, s. 301.
[15] Tamże, s. 303.
[16] Tamże, s. 304.
[17] Tamże, s. 307.
[18] Tamże, s. 308-309.
[19] Tamże, s. 311-312.
[20] Por. D. C. Dennett, Brainstorms, s. 13-14.
[21] Tamże, s. 17.
[22] Por. D. C. Dennett, Natura Umysłów, Wydawnictwo CIS, Warszawa 1997, s. 99.
[23] Z języka angielskiego: A – associationism, B – behaviorism, C – connectionism.
[24] D. C. Dennett, Natura Umysłów, s. 106.
[25] Tamże, s. 110.