|
125.
[232] J. Sudbrack, Mystik, dz. cyt., s. 90; por. M. Buber, Ja i Ty, dz. cyt.,
s. 92.
[233] M. Buber, Ja i Ty, dz. cyt., s. 96-97.
[234] Tamże, s. 97.
[235] Tamże, s. 98.
[236] M. Buber, Zaćmienie Boga, dz. cyt., s. 11-12.
[237] Tamże, s. 12.
[238] Tamże, s. 16.
[239] Tamże, s. 24.
[240] Tamże, s. 70.
[241] Tamże, s. 76.
[242] C. Jung, The Tibetan Book of the Dead – Psychological
Commentary, [w:] W. Y. Evans (red.), The Tibetan Book of the Dead,
dz. cyt., s. LI.
[243] Lama Angarika Govinda, The Tibetan Book of the Dead –
Introductory Forword,[w:] W. Y. Evans (red.), The Tibetan Book of the
Dead, dz. cyt., s. LIX.
[244] Adenda, [w:] W. Y. Evans (red.), The Tibetan Book of the Dead, dz.
cyt., s. 236-237.
[245] M. Buber, Zaćmienie Boga, dz.cyt., s. 78.
[246] F. Rosenzweig, Der Stern…, dz. cyt., s. 40. Zresztą sympatie
Rosenzweiga wystarczająco dobitnie oddaje następująca opinia: „Można
powiedzieć ku chwale rodzaju ludzkiego, że nigdzie indziej poza Chinami
tak nudny człowiek jak Konfucjusz nie mógł się stać wzorem
człowieczeństwa”. Tamże, s. 81.
[247] J. Sudbrack, Mystik, dz. cyt., s. 122.
[248] Shunryu Suzuki, Umysł zen, umysł początkującego, dz. cyt., s. 85.
[249] Por. M. Buber, Werke,I, Heidelberg 1962, s. 135-142.
[250] M. Buber, Ja i Ty, dz. cyt., s. 92.
[251] Tamże, s. 93. Podkreślenia moje.
[252] Tamże, s. 105.
[253] Tamże, s. 106.
[254] Tamże, s. 107.
[255] Tamże, s. 97.
[256] A. Louth, Początki mistyki chrześcijańskiej, Kraków 1997.
[257] Tamże, s. 235.
[258] Tamże, s. 236-237.
[259] Tamże, s. 238.
[260] Tamże, s. 239.
[261] Tamże, s. 241.
[262] H. U. von Balthasar, W pełni wiary, Kraków 1991, s. 475-477.
[263] Tamże, s. 478-479.
[264] Tamże, s. 479.
[265] Tamże, s. 480.
[266] Tamże, s. 481.
[267] L. Bouyer, The Christian Mystery – from Pagan Myth to Christian
Mysticism, Edinburgh 1990.
[268] Tamże, s. 279.
[269] Tamże, s. 272-273.
[270] Tamże, s. 273.
[271] Charakterystyczne jest, że tak brzmi ten tekst w wybitnie
personalistycznej interpretacji teizmu Misji Czaitanii. W tłumaczeniu M.
Kudelskiej rys osobowy Boga jest znacznie słabiej zaznaczony: „Oblicze
prawdy przysłonięte złotą pokrywą, Puszanie, odsłoń je, by je mógł
zobaczyć wierny prawdzie! Rozsuń promienie, ściągnij blask! Widzę twój
kształt najpiękniejszy, ten oto purusza to ja!” Iśa, 15-16, [w:]
Upaniszady, tłum. M. Kudelska, dz. cyt., s. 64.
[272] R. Otto, West-Östliche Mystik, dz. cyt., s. 208.
[273] B. Buber, Zaćmienie Boga, dz. cyt., s. 89.
[274] R. C. Zaehner, Mysticism, Sacred and Profane, dz. cyt., s. 29.
[275] Tamże, s. 171.
[276] H. U. von Balthasar, W pełni wiary, dz. cyt., s. 471.
[277] Bhagavadgita 12, 6, [za:] Bhagavadgita Vaduz/Warszawa 1992, s.
527 (dalej: Bhagavadgita (pol.)).
[278] „Das ist Begegnungsmystik”, J. Sudbrack, Mystik, dz. cyt., s. 107.
[279] Komentarz do: Bhagavadgita 12, 7-8: The Holy Geeta –
Commentary by Swami Chinmayananda, Bombay [wyd. po 1965 r.], s.
736 i 740.
[280] Komentarz do: Bhagavadgita 12, 7-8: The Holy Geeta,dz. cyt., s.
736 i 740.
[281] J. Sudbrack, Meditative Erfahrung, dz. cyt., s. 15.
[282] Tamże, s. 16.
[283] Vivekananda, The Complete Works, t. III, Almora 1924-1932, [w:]
L. Renou, Hinduism, New York 1972, s. 202-203.
[284] Śri Śrimad A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Nauki Królowej
Kunti, Bhaktivedanta Book Trust (bm) 1992, s. 79.
[285] Tamże, s. 214.
[286] The Bhagavadgita, as it is, New York 1968. Wszystkich, którzy mieli
do czynienia z bardzo specyficznym i wyjątkowo kontrowersyjnym
obliczem działalności misyjnej i religijnej prowadzonej przez Ruch
Świadomości Kriszny zapewne zastanowi fakt, że Merton we wstępie do
tego wydania Bhagavadgity pisał, że „niniejsze tłumaczenie, opatrzone
komentarzami Swami A. C. Bhaktivedanty jest kolejnym dowodem
nieprzemijającego znaczenia Gity”, a nawet że przynosi „zbawcze
przypomnienie” o jednostronności zachodniej kultury. (Por. Th. Merton,
Dziennik azjatycki, Kraków 1993, s. 278-279.)
[287] Der Manifest der Hare-Krsna-Bewegung, [w:] A. C. Bhaktivedanta
Swami Prabhupada, Varnaśrama Dharma, Bhaktivedanta Book Trust
(bm) 1979, s. 141 i 143.
[288] Vollkommene Fragen – Vollkommene Antworten: Gespräche
zwischen His Divine Grace A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada und
Bob Cohen, The Bhaktivedanta Book Trust – Güttersloh 1979, s. 15.
[289] Jagad Guru Siddhaswarupananda Paramahamsa, Kim jest
Kryszna?, „Haribol Polska” nr 5/1997, s. 4-5.
[290] Der Manifest der Hare-Krsna-Bewegung, dz. cyt., s. 144.
[291] Śri Śrimad A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Nauki Królowej
Kunti, dz. cyt., s. 7.
[292] Jagad Guru, Śri Isopaniszad – Mantra Piętnasta, „Haribol Polska”,
nr 2/1996, s. 14.
[293] R. Otto, West-Östliche Mystik, dz. cyt., s. 227 n.
[294] Caitanya, A Bhakti Shorter Catechism, [w:] E. Renou, Hinduism,
New York 1972, s. 193.
[295] Odmienne zaś będzie doświadczenie mistyczne Prahlady: akty
bhakti, czyli osobowej miłości i zaufania do Pana (Wisznu), przechodzą
w doświadczenie mistycznego wszechbytu, który jest tylko jedną istotą
obejmującą całe istnienie. Mistyk „jest” Panem. Jest to więc „mistyka
balansująca” – między personalistyczną miłością i jednością z
wszechbytem. Jedno przechodzi w drugie i odwrotnie. Temperatura
duszy bardziej wyraża się w tym przypadku w ciszy przed Bogiem, w
trwaniu w świętym zobojętnieniu. R. Otto, West-Östliche Mystik, dz.
cyt., s. 225.
[296] Por.: „Należy zrozumieć Pana jako Najwyższa Osobę Boga, tak jak
został On bezpośrednio zrozumiany przez Arjunę, pierwszego ucznia
Pana Kriszny”, A. C. Bhaktivedanta Swami, Słowo wstępne, w:
Bhagawadgita taka jaką jest, Warszawa/Vaduz 1988, s. XIX;
„Najwyższy Pan jest najwyższym podmiotem radości, a my, żywe istoty,
jesteśmy Jego sługami. Zostaliśmy stworzeni dla Jego radości i stajemy
się szczęśliwi wtedy, gdy uczestniczymy w tej wiecznej radości z
Najwyższą Osobą Boga”; tamże, s. 18.
[297] J. Sudbrack, Meditative Erfahrung, dz. cyt., s. 35.
|
