|
Ja szinuju, ja szimiju, szinowaty muszu, oj, Hospode myłoserdny, oźmy iz bidoczki2 duszu.
ŻóUdewskie i Zloczowskie
1462. Ż. Pauli op. cit. T. 2 s. 173—174.
1 lub: dida staroho
2 lub: z dida
Da-ła żeś me - ne mo - ja ma - ty
ta ka - za - laś szi - no - tua - ljj, ta jak mo - ło - do - l>°
Dała żeś mene, moja maty, za dida staroho, ta kazałaś szinowaty, ta jak mołodoho.
A ja jeho szanowała, szinowaty muszu,
a, Hospode myłoserny, woźmy z dida dusza,
wytelepaj, wytelepaj na koluczu hruszu.
Oj diduniu, diduniuczku, sywa borodoczkó, póki dida, poty chliba, bidna hołowoczkó.
1464
Oj diduniu, didunejku, staryj ty, staryj ty, a do mene, mołodoi,
e e
słabyj ty, słabyj ty.
A ty stary, ne mołody, choczesz sie żenyty, ne żeny sie, durny durniu, budę żinka byty.
1465
Ro - hj - sa - la ba - ba di
do o - bi - da, ko - ły - sa - ła, ho - do - uis
-ła,
po
- siu - hy se spo - di - uja
la.
Kołysała baba dida wid poranku do obida, kołysała, hodowała, posłuhy se spodiwała.
Oj spy, didu, bodajś ne wstau, żeb do mene inszyj prystau. Pidu w połę na robotu, tu ne pryjdu aż w subotu.
Jak ja pidu na robotu, chtoż te budę kołysaty? Pokołyszut mene ludę, ałe meni hirko budę.
1466
Lubsza
na du - bi,
u Ii - si
Łr Łf
na du - bi,
za - zu - li
ku - ju - czy, pla - ka - ła
no - Jo - da
za sta - ro
ho
i - du - czu.
|:Ja u lisi na dubi:| zazuli kujuczy, płakała mołoda za staroho iduczy.
|:Koby staryj umer:| iabym sie widdała, jażbym sobi tohdy szczysti i doli iskała1.
|:0j, umer stary, umer:|, a ja sie widdała, szczystie utratyła i doli ne distała.
Ja u horodi zile, synoje zacwyło, a szczeż bo syniższe buło moje tiło.
i iskała-~ Bxak.aU
Barysz
r
Da-ła żeś me - ne mo - ja ma - ty, za di - da sta - ro - ho,
-------f—f-----r--------7---------------- r
ta ka - za - !aś szi - no - ma - ty, ta jak mo - lo - do - ho.
Dala żeś mene, moja maty, za dida staroho, ta kazałaś szinowaty, ta jak mołodoho.
A ja jeho szanowała, szinowaty muszu,
a, Hospode myłoserny, woźmy z dida duszo,
wytelepaj, wytelepaj na koluczu hruszu.
Oj diduniu, diduniuczku, sywa borodoczkó, póki dida, poty chliba, bidna hołowoczkó.
1464
Oj diduniu, didunejka, staryj ty, staryj ty, a do mene, mołodoi, słabyj ty, slabyj ty.
A ty stary, ne mołody, choczesz sie żenyty, ne żeny sie, durny durniu, budę żinka byty.
1465
Ko - !y - sa - la ba - ba di
da
uiid po - ran - ku
- da, ko - ły - sa - ła, ho - do - ma
-la,
po
- slu - hjj se spo - di - uia
ła.
Kołysała baba dida wid poranku do obida, kołysała, hodowała, posłuhy se spodiwała.
Oj spy, didu, bodajś ne wstau, żeb do mene inszyj prystati. Pidu w połę na robotu, tu ne pryjdu aż w subotu.
Jak ja pidu na robotu, chtoż te budę kołysaty? Pokołyszut mene ludę, ałe meni hirko budę.
1466
Lubsza
na du - bi, za - zu - li ku - ju - czy, pla - ka - la
mo - Jo - da
za sta - ro
i - '• du - czy.
|:Ja ii lisi na dubi:| zazuli kujuczy, płakała znołoda za staroho iduczy.
|:Koby staryj umer:| iabym sie widdała, jażbym sobi tohdy szczysti i doli iskała1.
|:Oj, umer stary, umer:|, a ja sie widdała, szczystie utratyła i doli ne distała.
Ja u horodi zile, synoje zacwyło, a szczeż bo syniższe buło moje tiło.
iskała—szukała
Ja u pole mohyła z witrem howoryła, mołoda staroho iz hrobu budyła.
Ja ustań stary, ja ustań, a mij myły pane, pohlany na mene, taj na moji rany.
Ja ustań stary, ja ustań, rozowy kwiti, pohlany na mene, taj na moji dity.
Ty boś my ne dała na tym świty żyty, a jiszcze roni ne dajisz a u hrobi łeżyty.
Brat, siosta. Krewni
1467
[Zadwórze]
[pjut ho - łu -
zy - mmi
iuo - du].
Koło młyna, koło brodu, |:pjut hołuby zymnu wodu:|.
Napyły si, połetiły, |:kryłońkamy złopótiły:|.
Tam w wysznewym sadu siły
pid biłoju berezoju,
tam sedyt brat zo sestroju.
Brat na dudku wyhrawaje, sestra chustku wyszywaj e, slozamy sia umywaje.
• i
[Oj,J czohoż ty, sestro, płaczesz, |:czy ty w mene płaty1 choczesz:|?
Ne choczu ja braty płaty, |:rodyła nas jidna maty:|.
[Oj,] jidna nas maty mała, |:ne jidnako wino dała:|.
Tóbi dała sztyry woły,
|:a wsi sztyry jak sokoły: |.
Mćni dała dwi hołoczok3, |:na mij hirki zaroboczok: |.
Oj, sestruniu, sestruneńku, |:uszyj że my koszuleńku:|.
A z linnoho połoteńci
|:i zó szczćreńkoho serci:|.
1468
[Mel. nr 1778]
[Hbinie]
Pid biłuju berezoju
|:zdybaje sie brat % sestroju: |.
A brat sedyt, łysty pysze, sestr'a sed'yt, wyszywaje, słyzamy si obływaje.
Oj, czóho ty, sestro, płaczesz, [:znaty w mamy płat ni choczesi:|?
Oj, tóho ja, brate, płaczu, że jedna nas maty mała, ne jednu nam dołu dała,
Tobi dała paru woływ, meni dała paru hołub, hirky to mij zarobek.
1 [płaty — spłaty części majątku] • hołoczki — igły
1469
Zadwórze
pr r i r• p r^
1
Pid bi - lo - ju be - re - zo - ju, lam se - dyt brat
p p
zo se - slro - ju,
[lam se - djjt brat
se - stro - ju].
Pid biłoju berezoju,
|:tam sedyt brat zo sestroju:|.
A brat sedyt, łysty pysze, a sestrońka wyszywaji, ślozońkamy si umywaji.
A czoho ty, sestro, płaczesz,
| :czy ty w Boha dołu choczesz:|?
u
Oj, toho ja, brate, płaczu, że dwoje nas maty mała, ne jdnaki posag dała.
u e e
Tobi dała sztery woły,
|:a wsi sztery jak sokoły: |.
Meni dała dwi hołoczok
| :na mij ktiżkij zaroboczok:|.
Pryjid, sestro, w host'ynońko, |:w toju jdnu ned'ilońku: |.
u
Sestra ide doroboju,
|:brat si dywy kwatyrojn:|.
Schowaj, żinko, chlib zo stoła, | :bo ide sestra wuboha: |.
Oj styj^ brate, ne lękaj si, |:swojm chlibom ne chowaj si:|.
O U
Oj, choć ja je u dorozi,
| :to ja maju chlib u wozi:|.
na aorozi
|:bym te, brate, odwidała:|.
Ne tak tebe, dityj twoich,
):bo ne maju żadnych swojich:|.
1470
|:Stojat' kony na pomosti:|, |:sbyrajet sia panna w hosty: |. Rodynoczki w'na ne mała, za brata sy zdohadała, siła na wiz, pojichała.
Sydit bratczyk, objidaje, w okonce sy pohladaje: Schowaj, żinko, chlib zy stoła, do mia jide sestra moja!
Sty°j, bratczyku, ne chowaj sia, je u mene chlib na objid, a peczenia na weczeru.
Chodyt bratczyk iz sestroju: Czo-ż ty, sestro, rewno płaczesz, cy ty ot mia wziatku choczesz?
Ne choczu ja ot tia wziatky, odna maty nas rodyła, ne wdnako nas nadjiłyła:
ty panowaw, ta panujesz, ja bidowała, ta-j biduju! Buwaj, bratczyku, wże zdorow, ja ne budu nyhdy s tobow!
1471
Póki ja sia dobre maw, każdy mene dobre Znaw, a jak ja wże pidupaw, weś sia mij rid widcuraw.
1470. J. F. Gołovackij op. cit. cz. II s. 574r—575.
1471. J. F. Golovackij op. cit. cz. I s. 216—217.
uj, uae aea switajer* -T nasz kum pje, hulaj e, oj, pje-ż win, ta hulaje, za neho ne spomynaje.
o
Oj, rik że ja1 do żeny: Chodim, żeno, do kumy! Wona stała, spłakała, ta-j doma sia zistała.
|
