do niewiele znaczšcego, aczprzykrego epizodu...

Linki


» Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.
»
b gGetwa ze swych dóbr dziedzicznych (Icleroż) wówczas, gdy jeszcze haE i 7norski był w powijakach, a zyski z niego niewielkie: Również podcawc ;;ny tvlko...
»
W węższych uliczkach stały domy, niewielkie, pospolite, otynkowane na biało budynki z płaskimi dachami, pozbawione okien wychodzących na ulicę, gotowe,...
»
ZŁA ORTOGRAFIA (rodzaj niewiedzy, którą należy nadrobić)dysgrafia, dysleksja (nieumiejętność usprawiedliwiona nawet na studiach...
»
15 KLutkowski (2003) twierdzi, że tylko znaczący dalszy postęp w restrukturyzacji polskiej gospodarki na szczeblu mikro (i tym samym istotna poprawa jej...
»
niezależnie od rodzaju pracy i stanowisk, to już jest bardzo znaczšce Robiwrażenie, że wyrazy te, jak powietrze, słońce, woda, chleb, kryjšnajistotniejszš...
»
Popytali o toi owo, ale niewiele mieli dopowiedzenia...
»
74|10|dla niewiernych - nie bedzie on latwy...
»
Traynor umilkł, patrząc znacząco na Patricka Sweglera...
»
Jak za chwilę zobaczymy, jedynie w przypadku algorytmów o niewielkiej złożoności w rodzaju O(n)czy O(n log n) zwiększenie szybkości komputera ma znaczący...
»
rozmawiał?‼Drugi” spostrzega bosmana, który również zjawił się na mostku:- Bosco, kto rozmawiał przez telefon podczas ma newrów?- Notre...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

Skrajne oce-
ny następstwa gwałtu wynikajš
z niewiedzy na temat istnienia
różnych stereotypów, np. że
wiele kobiet lubi być gwał-
conych. W trakcie procesów sš-
dowych spotykałem się z roz-
bieżnymi ocenami na temat
skutków gwałtu Œ np. rodzina
sprawcy dowodziła, iż w końcu
nic takiego się nie stało, a ro-
dzina ofiary, że gwałt wpływa
negatywnie na całe póŸniejsze
życie. Jaka zatem jest prawda?
Ze względu na fakt rosnšcej na
œwiecie liczby gwałtów różne or-
ganizacje międzynarodowe oraz
oœrodki naukowe podjęły na ten
temat badania. W lipcu 1984 ro-
ku w Sztokholmie odbyła się
202
międzynarodowa konferencja na temat gwałtów oraz psychoterapii ich następstw. Zainteresowano się tym problemem również i u nas, po pierwsze dlatego, iż liczba gwałtów jest spora, a po drugie, że oceny ich następstw sš skrajne.
Na podstawie wszystkich danych œwiatowych na ten temat należy stwierdzić, iż do najczęœciej występujšcych następstw zgwałcenia na-leżš: cišża, choroba weneryczna oraz stresy i urazy emocjonalne. Naukowcy u '/ 10 ofiar gwałtów rozpoznajš tzw. Zespół urazu gwałtu (The rape trauma syndrome). Polega on na występowaniu objawów lękowych, różnych dolegliwoœci (bóle głowy, kłucie serca, stany na-pięcia), zaburzeń w sferze seksualnej (bolesne współżycie, oziębłoœć, pochwica, brak orgazmu) lub zaburzeń w kontaktach z mężczyznami (niechęć, rezerwa, lęk). Szczególnym wyrazem tego zespołu jest pojawienie się silnych stanów lękowych w przypadku spotkania męż-czyzny w oddalonym od ludzi miejscu lub samotnie spędzanego wie-czoru. Często również występujš koszmarne, pełne lęków sny.
Okazuje się, że pojawienie się tego zespołu u '/ 10 ofiar gwałtu zależy nie od stopnia jego urazu, ciężkoœci, lecz od typu osobo-woœci danej kobiety. Im bardziej kobieta jest intrawersyjna, tłumišca w sobie emocje, podatna na zaleganie uczuć, tym większe będš następstwa zgwałcenia. Będš one również większe u tych kobiet, które darzyły œwiat mężczyzn nadmiernym zaufaniem, na pograniczu idealizacji oraz braku wyobraŸni. Mniejsze natomiast sš następstwa u kobiet bardziej realnie oceniajšcych ludzi, płeć, seks. Skutki zależš również od biografii kobiety: im większe miała problemy w więzi uczuciowej z własnym ojcem, z rówieœnikami, z życiem seksualnym, tym większe będš 'następstwa gwałtu.
Pytanie, czy fakt gwałtu rzeczywiœcie częœć ofiar przeżywa pozy-tywnie jest raczej retorykš, gwałt bowiem jako taki jest zawsze czymœ brutalnym i bolesnym. Jakkolwiek niektóre kobiety majš w swych marzeniach potrzeby bycia zdobywanš, ale te marzenia dotyczš nie tyle faktu seksualnego zdobycia, ile aktywnego zachowania ze strony podobajšcego się mężczyzny. Pragnš po prostu zainteresowania i ak-tywnoœci z jego strony. Zaledwie minimalny odsetek kobiet ujawnia oczekiwania prawdziwego gwałtu, ale dotyczy to osobowoœci maso-chistycznych.
Następstwa gwałtu zatem największy oddŸwięk znajdujš u '/10 populacji ofiar, które wymagajš specjalistycznej psychoterapii, u in-nych natomiast doznania psychiczne sš krótkotrwałe i dzięki pomocy otoczenia mijajš bez większych szkód. Szczególnie dramatycznym następstwem gwałtu jest cišża u tych kobiet, których zasady sprzeci-wiajš się przerwaniu cišży; sš one rozdarte między swymi zasadami a następstwem gwałtu. Jeżeli nawet dojdzie do przerwania cišży, to następstwa psychiczne gwałtu pozostajš długo.
ZABURZENIA U MĘŻCZYZN
„CZTERDZIESTOLATEK"
Z różnych badań naukowych wynika, że w wie-
ku 40Œ60 lał prawie połowa mężczyzn ma jakieœ problemy i zabu-rzenia seksualne, w tym '/10 wynika z przyczyn organicznych (choro-by, zażywanie leków, alkoholu, nikołynizm iłd.). Odsetek przyczyn or-ganicznych stopniowo roœnie z wiekiem. Zakres tej patologii u męż-czyzn nie wynika bynajmniej z faktu wieku biologicznego. Ihsan Al-lssa stwierdza, że to mężczyŸni przez swój tryb życia (poœpiech, brak wypo-czynku, palenie i picie) w większoœci przypadków sami sobie szkodzš.
U wielu mężczyzn około 40 ro-
ku życia pojawiajš się problemy
w roli seksualnej i męskiej. Po-
legajš one na poczuciu osłabie-
nia poziomu libido, zmniejszenia
sprawnoœci seksualnej. Objawy
te najpierw sš okresowe, ale za-
czynajš się powtarzać. Innym
problemem jest poczucie zmiany
swej atrakcyjnoœci zewnętrznej,
np. łysienie, brzuszek, spadek
siły, częstsze zmęczenia. Poja-
wia się zagrożenie co do po-
czucia własnej wartoœci męskiej.
Proces ten wišże się z częstym
w tym wieku bilansem osišgnięć
i nie zaspokojonych aspiracji ży-
ciowych. Porównuje się to, co zo-
stało osišgnięte (pozycja zawo-
dowa, status materialny, pozycja
społeczna, wykształcenie, atrak-
cyjnoœć małżeństwa, rodziny,
potwierdzenie się w roli miczy-
zny) z tym, co mieœciło się w
młodzieńczych planach i aspi-
racjach. Im większa jest frustracja
w tym porównaniu, tym większy będzie jej wpływ na samoocenę męskoœci. Natomiast im większe będzie poczucie zaspokojenia wła-snych aspiracji i potrzeb, tym mniejsze zazwyczaj bywa, lub wcale go nie ma poczucie zagrożenia w roli męskiej.
Mechanizm ten jest zrozumiały, w tym wieku bowiem sytuacja zawodowa, rodzinna i społeczna jest w miarę ustabilizowana. Męż-czyzna zdaje sobie sprawę z tego, co osišgnšł oraz na co może jeszcze liczyć. Zna własne ograniczenia, możliwoœci i szansę w przy-szłoœci. Jeżeli globalny obraz własnych sukcesów i osišgnięć nie wypada pozytywnie, to następuje w wielu przypadkach zwrot w kie-runku szans w roli męskiej i seksualnej. Tym należy tłumaczyć fakt nawišzywania romansów przez mężczyzn, które w wieku 40Œ49 lat sš w ich życiu najczęstsze. Romanse te poprawiajš im samopoczucie, sš formš ucieczki do innych problemów, dostarczajš wzmocnień
i przekonania, iż nie zmarnowało się życia.
Ważnš rolę w tych mechanizmach życia psychicznego mężczyzny spełnia jego partnerka. Jeżeli bowiem dostarcza ona wzmocnień męż-czyŸnie, podkreœla jego sukcesy i osišgnięcia, zmniejsza napięcia wynikajšce z frustracji zawodowych itp., to potrzeba uzyskania po-205

Powered by MyScript