przewiduje ograniczeń dla wysokości odszkodowania...

Linki


» Dzieci to nie ksiÄ…ĹĽeczki do kolorowania. Nie da siÄ™ wypeĹ‚nić ich naszymi ulubionymi kolorami.
»
Sarabanda, tak jak się nagle zaczęła, tak nagle ustała i pozostały tylko dwie postaci: jeden katar wysoko na skale i, na drugim krańcu, jeden Michał Scoto...
»
400 Jest to nazwa ograniczonej zakrzepicy żylnej zlokalizowanej pod skóra wokół odbytu, inaczej znanej jako zakrzepica żylaków zewnętrznych odbytu; objawia się pod...
»
Opisane przez nas dÄ…ĹĽenie odwrotne — dÄ…ĹĽenie do przeĹ‚amania skorupy odrÄ™bnoĹ›ci i uwolnienia siÄ™ z wynikajÄ…cych z niej ograniczeĹ„ i izolacji — jest...
»
zdaniami, ograniczony do związków formalnych lub uwzględniający równieŜ związki treściowe; (2) przez określenie punktu wyjścia i punktu dojścia...
»
- Niestety, Wasza Wysokość - powiedziaĹ‚ Kun­ze - moim skromnym zdaniem fakty w tej sprawie zdecydowanie upowaĹĽniajÄ… mnie do formalnego oskar­ĹĽenia...
»
Krasnoludy ruszyły do przodu zwartą grupą, przez cały czas walcząc z ogarniającą ich rozpaczą, a Hornborin wysoko uniósł rękę z Pierścieniem i ruszył w...
»
nostka jest przekonana, że członkowie rodziny spi-skują między sobą, w jaki sposób ograniczyć jej ak-tywność fizyczną tak, by podupadła na zdrowiui musiała...
»
Paleta Rembrandta Wielokrotnie podkreślano ograniczoność „palety” Rembrandta (pisze o tym np...
»
Dziewczyna stała przez długą chwilę pod kamiennym blokiem, z głową uniesioną wysoko, nie tylko obserwując budowlę, ale też wchłaniając jej zapachy...
»
218Psychoterapia poznawcza w teorii i w praktycebezradności" i zamiast tego „stanąć na wysokości zadania", mówiąc o ewentualnym sposobie rozwiązania swoich...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

Dochodzenia odszkodowania
wymaga jednak spełnienia wymogów określonych w KC. Odmiennie w wypadku
stwierdzenia nieważności art. 160 KPA przewiduje ograniczenie odszkodowania do
rzeczywistej szkody, jednak uchyla obowiązek przewidziany w art. 418 KC dotyczący
stwierdzenia naruszenia prawa przy wydaniu decyzji (por. Nb. 241).
Przepisy Ordynacji przewidują jednolitą konstrukcję w kwestii zakresu i
przesłanek odpowiedzialności.
=414= Zgodnie z art. 260 § 1, szkoda wywołana wydaniem decyzji, która
następnie została wzruszona w wyniku wznowienia postępowania lub stwierdzenia
nieważności jest podstawą do dochodzenia odszkodowania za poniesioną rzeczy-
wistą szkodę, co oznacza jedynie damnum emergens czyli szkodę materialną
w rozumieniu art. 361 § 2 KC, a nie lucrum cessans - czyli spodziewane przyszłe
korzyści. Zasadniczo odszkodowanie jest dochodzone od organu, który wydał
decyzję z naruszeniem prawa. Konstrukcja ta ma za zadanie wskazanie podmiotu w
stosunku do którego kierowane jest żądanie odszkodowawcze, bowiem organ
administracji jest jedynie podmiotem reprezentującym w postępowaniu Skarb
Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego.
=415= Jeżeli winę za powstanie okoliczności, które spowodowały wzruszenie
decyzji, ponosi inna strona postępowania, strona, która szkodę poniosła, może
dochodzić od niej odszkodowania przed sądem powszechnym.
Jeżeli odszkodowanie jest dochodzone od organu administracji stosuje się
przepisy KC z wyłączeniem art. 418 i art. 420(1). Ten ostatni przepis rozciąga
postanowienia art. 4l8 na pracowników samorządu terytorialnego.
Postępowanie służące dochodzeniu odszkodowania jest zasadniczo prowadzone
przed organem administracji, który wydał wadliwą decyzję. Jeżeli jednak organ ten
odmówi wypłacenia odszkodowania lub orzeknie o odszkodowaniu niższym od
żądanego, stronie służy prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego w
terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji w sprawie odszkodowania. Za odmowę
wypłaty odszkodowania uważa się też niewydanie decyzji w terminie 2 miesięcy od
dnia wniesienia żądania przez stronę. W tym wypadku wniesienie powództwa może
nastąpić w każdym czasie.
=416= Roszczenie o odszkodowanie przedawnia się po upływie 3 lat od dnia
doręczenia decyzji, na mocy której zostaje wzruszona decyzja dotknięta wadą lub
decyzji stwierdzającej wydanie decyzji z naruszeniem prawa.
§ 61. Kary porządkowe
=417= W obowiązującej do niedawna regulacji działu III KPA zawarty był
przepis art. 178, który przewidywał stosowanie kar przewidzianych w ustawie karnej
skarbowej w wypadku braku osobistego stawienia się lub braku innych działań w
postępowaniu. Rozwiązanie takie nie okazało się korzystne. Skutkiem skierowania
żądania ukarania uczestnika postępowania podatkowego w postępowaniu karnym
skarbowym, była bowiem potrzeba wszczęcia osobnego postępowania toczącego
się równolegle z postępowaniem podatkowym. Komplikowało to stosowanie środków
dyscyplinowania za naruszenia obowiązków związanych z udziałem w postępowaniu
i często zrywało związek pomiędzy postępowaniem podatkowym a karnym
skarbowym. Aby temu zaradzić, w Ordynacji wprowadzono możliwość stosowania
kar pieniężnych w toku postępowania podatkowego.
=418= Zgodnie z art. 262, strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły,
którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego:
1) nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego
zobowiązani, lub
2) bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, wydania opinii, okazania przedmiotu
oględzin lub udziału w innej czynności, lub
3) bez zezwolenia tego organu opuścili miejsce przeprowadzania czynności przed
jej zakończeniem, mogą zostać ukarani karą porządkową do 2500 zł.
Kara porządkowa jest nakładana w formie postanowienia, na które służy
zażalenie. Przy czym organ podatkowy, który karę nałożył może na wniosek
ukaranego złożony w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia o nałożeniu kary,
uznać zachowanie strony za usprawiedliwione i uchylić karę. Także postanowienie o
odmowie uchylenia kary podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia. Ukaranie grzywną
nie wyklucza możliwości stosowania wobec opornego świadka lub biegłego środków
przymusu w sposób określony w przepisach szczególnych, przez co należy
rozumieć ustawę o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
§ 62. Koszty postępowania
=419= Koszty postępowania podatkowego zostały uregulowane w myśl
zasady, iż obciążają one Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego.
Strona jest natomiast obciążona kosztami wskazanymi w przepisach. Do kosztów
postępowania zalicza się:
1) koszty podróży i inne należności świadków, biegłych i tłumaczy, ustalone zgodnie
z przepisami o należnościach świadków i biegłych w postępowaniu sądowym,
2) koszty, o których mowa powyżej, związane z osobistym stawieniem się strony,
jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została błędnie
wezwana do stawienia się,
3) wynagrodzenia przysługujące biegłym i tłumaczom,
4) koszty oględzin,
5) koszty doręczenia pism urzędowych,
6) inne wydatki bezpośrednio związane z rozstrzygnięciem sprawy, jeżeli organ
podatkowy zaliczy je do kosztów postępowania.
Koszty podróży, oraz koszty związane z osobistym stawieniem się stron
podlegają zwrotowi na podstawie wniesionego żądania. Żądanie w tej sprawie winno
być zgłoszone organowi podatkowemu, który prowadzi postępowanie przed
wydaniem decyzji, pod rygorem utraty roszczenia.
Stronę obciążają koszty:
1) które zostały poniesione w jej interesie albo na jej żądanie, a nie z ustawowego
obowiązku organów prowadzących postępowanie,
2) wezwania dokonanego na podstawie przepisów o wezwaniu publicznym,
3) sporządzenia kopii i odpisów na podstawie przepisów o udostępnieniu stronie
akt,
4) przewidziane w odrębnych przepisach,
5) powstałe z jej winy, a w szczególności:
a) dodatkowe koszty spowodowane niewykonaniem obowiązku, co spo-
wodowało ukaranie karą porządkową
b) wynikłe z zatajenia lub nieprzedstawienia dowodu w wyznaczonym ter-

Powered by MyScript