SZUBERT WACŁAW, urodzony 19 IX 1912 we Włocławku; prawnik, ekonomista, polityk społeczny, specjalista w dziedzinie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych...

Linki


» Dzieci to nie ksiÄ…ĹĽeczki do kolorowania. Nie da siÄ™ wypeĹ‚nić ich naszymi ulubionymi kolorami.
»
Drugi element, który będzie miał wpływ na polską politykę celną, to system preferencji handlowych, udzielanych przez Unię Europejską krajom Afryki, Karaibów i Pacyfiku...
»
r265W przyjętej przez Rząd „Strategii finansów publicznych i rozwoju gospodarczego Polska 2000-2010” stwierdzono, że prowadzona polityka gospodarcza ma...
»
Psychologia fizjologiczna miala w zasadzie byc tylko jednym ze specjalnych dzialĂłw psychologii, czy nawet tylko dyscyplina pomocnicza dla psychologii: ale ze wzgledu...
»
Jedynym roszczeniem przysługującym pracownikowi pozbawionemu pracy wskutek odwołania ze stanowiska może być roszczenie o odszkodowanie, jeżeli odwołanie...
»
68 69 stawowej politycznej, uosabianej przez margrabiego Gerona, oraz pomocniczej, kościelnej, reprezentowanej przez arcybiskupa mogunckiego...
»
Przykład: model wdrażania politykiInteresującym przykładem modelowania złożonych aspektów świata rzeczywistego, których nie da się bezpośrednio...
»
* Bardzo wyrazistym przykładem wykorzystania zasady skojarzenia na naszym polskim poletku politycznym były wybory do "kontraktowego" parlamentu w 1989 roku, które...
»
Taki jest ideał, nie wolno jednak nie doceniać trudności, nawet kontrowersji, w których wirze znajdują się politycy z chwilą, gdy próbują osiągnąć owe cele...
»
również formy życia politycznego, w której obdarzeni cnotą ludzie będąsię czuli u siebie, jeżeli w ogóle mogą się tak czuć w...
»
objawiającymi się w postaci wojen, rewolucji, terroru, fanatyzmu, rządnych władzy polityków,nienawiści, waśni, kłamstw, fałszu etc...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

1935 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego; 1936 doktoryzował się; 1936-1939 był asystentem w Instytucie Spraw Społecznych. W czasie okupacji niemieckiej, 1942-1944 wykładał w konspiracyjnej Wolnej Wszechnicy Polskiej, ponadto był czynny w strukturach Delegatury Rządu RP na Kraj - Departamencie Pracy i Opieki Społecz-
207
Szmański Antoni
nej oraz Biurze Informacji i Propagandy AK; uczestnik powstania warszawskiego 1944.
Od 1945 związany z Uniwersytetem Łódzkim: od 1945 profesor tej uczelni, byt twórcą i 1945-1950 kierownikiem Katedry Polityki Społecznej i Ustawodawstwa Społecznego na Wydziale Prawno-Eko-nomicznym, 1950-1982 kierownikiem Zakładu (Katedry) Prawa Pracy. 1950-1957 był również pracownikiem naukowym w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie, a 1956-1964 w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (PAN). 1973-1978 na stanowisku dyrektora Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie. Od 1976 członek rzeczywisty PAN. 1976-1980 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Problemów Pracy i Polityki Społecznej PAN, 1978-1984 przewodniczącego Komitetu Nauk Prawnych PAN. W latach 1980-1983 przewodniczący Rady Legislacyjnej przy Prezydium Rady Ministrów. Był również od 1993 honorowym prezesem Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, a także od 1958 członkiem zarządu, a od 1985 prezesem honorowym Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Pracy i Zabezpieczenia Społecznego, od 1984 członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Doktor honoris causa Uniwersytetów: Jagiellońskiego, Łódzkiego, Wrocławskiego, oraz Uniwersytetu w Bordeaux. Zmarł 17 l 1994 w Warszawie.
Autor ponad 300 publikacji, m.in.: Polityka społeczna (1947); Prawo pracy w Polsce Ludowej (1952); Zagadnienia prawne ochrony pracy (1954); Studia o Fryderyku Skarbku jako ekonomiście (1954); Prawne zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy (1956); Podstawowe
problemy prawa pracy (1957); Układy zbiorowe pracy (1960); Ochrona pracy. Studium spoleczno-prawne (1966); Zarys prawa pracy (1972); Studia z polityki społecznej (1973); Zarys prawa pracy (1976); Ubezpieczenie społeczne. Zarys systemu (1987). (J. A.)
SZYMAŃSKI ANTONI, kryptonimy: S.A., Sz., Antoni Hoffen, Dr A. S-ki, urodzony 27 X 1881 w Praszce k. Wielunia; ksiądz, etyk, przedstawiciel katolickiej myśli społecznej. Po ukończeniu Seminarium Duchownego we Włocławku studiował filozofię i nauki społeczne w Louvain w Belgii. 1908-1918 wykładał filozofię i nauki społeczne w Seminarium Duchownym we Włocławku; był wówczas także współredaktorem czasopisma teologicznego „Ate-neum Kapłańskie". Od 1918 prowadził wykłady z polityki społecznej i historii katolicyzmu społecznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL). 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim z zakresu chrześcijańskiej nauki społecznej. W 1924 nominowany na profesora zwyczajnego. W latach 1920-1921 był dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego, 1922-1926 prorektorem, a 1933-1942 rektorem KUL. W 1925 jego uczniem został Stefan Wy-szyński. 1928 założył Towarzystwo Wiedzy Chrześcijańskiej, które wydało kilkadziesiąt prac naukowych o tematyce religijnej; od 1929 był redaktorem miesięcznika „Prąd"; wydawał także miesięczniki: dla młodzieży akademickiej - „Odrodzenie i dla środowisk robotniczych - „Front"; w 1930 założył Związek Polskiej Inteligencji Katolickiej i został jego prezesem; w 1934 z inicjatywy Sz. Powstało Towarzystwo Naukowe KUL; od 1935 organizował uniwersyteckie wykłady dla duchowieństwa; w latach 30. członek Międzynarodowego Związku Badań Społecznych w Mali-
świadczenia społeczne
208
nes oraz od 1934 prezes Rady Społecznej przy prymasie Polski.
Po wybuchu wojny 1939 udzielał uchodźcom schronienia w gmachu uczelni, a w X 1939 rozpoczął nowy rok akademicki. Został aresztowany w listopadzie i osadzony w więzieniu w Lublinie; po zwolnieniu ukrywał się na plebani! w Beł-życach i stamtąd kierował sprawami Uniwersytetu, organizował wykłady oraz pomoc dla pracowników naukowych i ich rodzin. Zmarł 9 X 1942 w Bełżycach.
Autor 284 publikacji, m.in.: Zagadnienia społeczne (1916); Stanowisko pracy w Konstytucji RP (1921); Polityka społeczna (1925); Seminarium polityki społecznej. Okres 1919-1926(1927); Ekonomia i etyka (1936); O sprawiedliwości społecznej (1938). (J. A.)
ŚWIADCZENIA SPOŁECZNE, wszelkie środki pieniężne, dobra materialne i usługi, które służą zaspokajaniu indywidualnych potrzeb jednostek i rodzin; uzyskiwane bezekwiwalentnie czyli nie będące bezpośrednim wynagrodzeniem za pracę; finansowane ze środków publicznych.

Powered by MyScript