1935 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego; 1936 doktoryzował się; 1936-1939 był asystentem w Instytucie Spraw Społecznych. W czasie okupacji niemieckiej, 1942-1944 wykładał w konspiracyjnej Wolnej Wszechnicy Polskiej, ponadto był czynny w strukturach Delegatury Rządu RP na Kraj - Departamencie Pracy i Opieki Społecz- 207 Szmański Antoni nej oraz Biurze Informacji i Propagandy AK; uczestnik powstania warszawskiego 1944. Od 1945 związany z Uniwersytetem Łódzkim: od 1945 profesor tej uczelni, byt twórcą i 1945-1950 kierownikiem Katedry Polityki Społecznej i Ustawodawstwa Społecznego na Wydziale Prawno-Eko-nomicznym, 1950-1982 kierownikiem Zakładu (Katedry) Prawa Pracy. 1950-1957 był również pracownikiem naukowym w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie, a 1956-1964 w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (PAN). 1973-1978 na stanowisku dyrektora Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie. Od 1976 członek rzeczywisty PAN. 1976-1980 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Problemów Pracy i Polityki Społecznej PAN, 1978-1984 przewodniczącego Komitetu Nauk Prawnych PAN. W latach 1980-1983 przewodniczący Rady Legislacyjnej przy Prezydium Rady Ministrów. Był również od 1993 honorowym prezesem Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, a także od 1958 członkiem zarządu, a od 1985 prezesem honorowym Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Pracy i Zabezpieczenia Społecznego, od 1984 członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Doktor honoris causa Uniwersytetów: Jagiellońskiego, Łódzkiego, Wrocławskiego, oraz Uniwersytetu w Bordeaux. Zmarł 17 l 1994 w Warszawie. Autor ponad 300 publikacji, m.in.: Polityka społeczna (1947); Prawo pracy w Polsce Ludowej (1952); Zagadnienia prawne ochrony pracy (1954); Studia o Fryderyku Skarbku jako ekonomiście (1954); Prawne zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy (1956); Podstawowe problemy prawa pracy (1957); Układy zbiorowe pracy (1960); Ochrona pracy. Studium spoleczno-prawne (1966); Zarys prawa pracy (1972); Studia z polityki społecznej (1973); Zarys prawa pracy (1976); Ubezpieczenie społeczne. Zarys systemu (1987). (J. A.) SZYMAŃSKI ANTONI, kryptonimy: S.A., Sz., Antoni Hoffen, Dr A. S-ki, urodzony 27 X 1881 w Praszce k. Wielunia; ksiądz, etyk, przedstawiciel katolickiej myśli społecznej. Po ukończeniu Seminarium Duchownego we Włocławku studiował filozofię i nauki społeczne w Louvain w Belgii. 1908-1918 wykładał filozofię i nauki społeczne w Seminarium Duchownym we Włocławku; był wówczas także współredaktorem czasopisma teologicznego „Ate-neum Kapłańskie". Od 1918 prowadził wykłady z polityki społecznej i historii katolicyzmu społecznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL). 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim z zakresu chrześcijańskiej nauki społecznej. W 1924 nominowany na profesora zwyczajnego. W latach 1920-1921 był dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego, 1922-1926 prorektorem, a 1933-1942 rektorem KUL. W 1925 jego uczniem został Stefan Wy-szyński. 1928 założył Towarzystwo Wiedzy Chrześcijańskiej, które wydało kilkadziesiąt prac naukowych o tematyce religijnej; od 1929 był redaktorem miesięcznika „Prąd"; wydawał także miesięczniki: dla młodzieży akademickiej - „Odrodzenie i dla środowisk robotniczych - „Front"; w 1930 założył Związek Polskiej Inteligencji Katolickiej i został jego prezesem; w 1934 z inicjatywy Sz. Powstało Towarzystwo Naukowe KUL; od 1935 organizował uniwersyteckie wykłady dla duchowieństwa; w latach 30. członek Międzynarodowego Związku Badań Społecznych w Mali- świadczenia społeczne 208 nes oraz od 1934 prezes Rady Społecznej przy prymasie Polski. Po wybuchu wojny 1939 udzielał uchodźcom schronienia w gmachu uczelni, a w X 1939 rozpoczął nowy rok akademicki. Został aresztowany w listopadzie i osadzony w więzieniu w Lublinie; po zwolnieniu ukrywał się na plebani! w Beł-życach i stamtąd kierował sprawami Uniwersytetu, organizował wykłady oraz pomoc dla pracowników naukowych i ich rodzin. Zmarł 9 X 1942 w Bełżycach. Autor 284 publikacji, m.in.: Zagadnienia społeczne (1916); Stanowisko pracy w Konstytucji RP (1921); Polityka społeczna (1925); Seminarium polityki społecznej. Okres 1919-1926(1927); Ekonomia i etyka (1936); O sprawiedliwości społecznej (1938). (J. A.) ŚWIADCZENIA SPOŁECZNE, wszelkie środki pieniężne, dobra materialne i usługi, które służą zaspokajaniu indywidualnych potrzeb jednostek i rodzin; uzyskiwane bezekwiwalentnie czyli nie będące bezpośrednim wynagrodzeniem za pracę; finansowane ze środków publicznych.
|