topoizomeraza I (antygen Scl-70) i antygeny jąderkowe...

Linki


» Dzieci to nie ksiÄ…ĹĽeczki do kolorowania. Nie da siÄ™ wypeĹ‚nić ich naszymi ulubionymi kolorami.
»
są: uraz w przebiegu złamania lub spowodowany głęboką raną, rozwarst dochodzi od 70 do 80% stenozy, jakkolwiek prace eksperymentalne nadwionie aorty oraz skurcz...
»
Morton Manor okazał się brzydkim, masywnym budynkiem z epoki wiktoriańskiej...
»
- Alem nigdy tego nie robił: żyłem, ubierałem się i bawiłem na własny koszt, aby nie ob- ciążać twego skarbu...
»
130  131 132 XIII...
»
- To było sześćdziesiąt milionów lat temu - zauważyła Nadia...
»
5...
»
Meggie i ksiądz dawno już zniknęli...
»
trudnością przypominałem sobie to, co zaszło...
»
ø Î à
»
Prezentacje maturalne, Etos rycerski jako motyw w literaturze pokrzywdzony, zajmował się książęcy szambelan...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

Białka
związane z cząsteczkami kwasów rybonukleinowych stańowią również
bardzo liczną grupę antygenów jądrowych. Duże znaczenie w
diagnostyce, ma * W opracowaniu zastosowano niektóre ogólnie
przyjęte określenia i skróty angielskię. 4*
wykrywanie przeciwciał przeciw antygenowi Sm (ang. Soluble
Macroglobulin) który jest kompleksem białek związanych z małymi
RNA - U 1, U2, U4, U6 i US oraz przeciwciał przeciw (U1) RNP,
antygenom Ro (SS-A) i La (SS-B). Przeciwciała przeciwjądrowe
wykrywa się wieloma metodami. Najczęściej badanie rozpoczyna się
od oznaczenia ich obecności metodą immunofluorescencji
pośredniej. Zasada badania polega na wiązaniu przez jądra komórek
substratu, przeciwciał zawartych w danej surowicy. Kompleks
powstały między antygenem jądrowym a, przeciwciałem wiąże
następnie surowicę przeciwglobulinową znakowaną związkiem
fluoresceiny, powodując świecenie jąder w mikroskopie
fluorescencyjnym (ryc. 5.2). Źródłem antygenu może być skrawek
tkanki zwierzęcej bogatej w jądra komórkowe (np. wątroba lub
nerka szczura) lub komórki pochodzące z hodowli (np. ludzkie
limfocyty, komórki nowotworowe Hep-2), mające szczególne cechy
antygenowe. Preparat inkubuje się z badaną surowicą rozcieńczoną
w postępie geometrycznym 1:10, 1:20, 1:40..., a następnie po
wypłukaniu - z surowicą przeciwglobulinową. Za wynik dodatni
przyjmuje się świecenie jąder substratu w mianie powyżej 1:20.
Rozróżnia się 4 typy świecenia: obwodowy, plamisty, homogenny i
jąderkowy (ryc. 5.3). Świecenie obwodowe spowodowane jest
obecnością przeciwciał przeciw DNA, plamiste - przeciwciał
przeciw antygenom związanym z rybonukleoproteinami, homogenny typ
świecenia wywołują przeciwciała przeciw DNA, DNP i histonom, typ
jąderkowy - przeciwciała swoiste dla antygenów jąderkowych.
Pośrednią metodą wykrywania przeciwciał przeciw DNP jest
oznaczanie komórek LE. Metoda opiera się na tzw. zjawisku LE
(nazwa pochodzi od określenia choroby: Lupus erythematosus -
toczeń rumieniowaty), zachodzącym in vitro podczas inkubacji
leukocytów z surowicą zawierającą te przeciwciała (ryc. 5.4). Pod
wpływem przeciwciałjądra leukocytów stopniowo pęcznieją, ich
struktura staje się homogenna, otoczka cytoplazmatyczna jest
coraz bardziej napięta i w końcu pęka, uwalniając masę jądrową
w postaci tzw. ciałka LE, czyli ciałka hematoksylinowego. W
obecności dopełniacza ciałka LE są fagocytowane przez ocalałe
granulocyty lub powodują ich skupianie się w postaci rozet.
Leukocyty zawierające sfagocytowane ciałka LE noszą nazwę komórek
LE (ryc. 5.5). Komórki te można oznaczać kilkoma metodami.
Najczęściej stosuje się metodę bezpośrednią, w której inkubuje
się surowicę chorego z jego własnymi leukocytami. Reakcję ułatwia
ich mechaniczne uszkodzenie (przetarcie przez sito). Z uzyskanego
po odwirowaniu "kożuszka" leukocytów wykonuje się rozmazy, które
po wybarwieniu metodą May-Grunwalda-Giemsy ocenia się pod
immersją, określając liczbę komórek LE na 500 granulocytów.
Obecność w preparacie liczby przekraczającej 10/500 komórek LE
jest wynikiem dodatnim. Niektóre antygeny można wyekstrahować z
jąder komórkowych tkanek zwierzęcych (grasica) za pomocą buforów
izotonicznych. Noszą one nazwę rozpuszczalnych antygenów
jądrowych (Extractable Nuclear Antigens = ENA). Do grupy tej
należą rybonukleoproteiny, a także niektóre antygeny związane z
chromatyną - Ku, PCNA, białko centromeru, antygen Scl-70.
Przeciwciała przeciw ENA można wykrywać metodą immunodyfuzji,
immunoelektroforezy przeciwprądowej, immunofluorescencji.
Najbardziej precyzyjne oznaczenia przeprowadza się metodą
"immunoblottingu" i ELISA. 5.5.3. PRZECIWCIAŁA PRZECIW
FOSFOLIPIDOM Przeciwciała skierowane są przeciw fosfolipidom o
ujemnym ładunku elektrycznym. Należą do nich przeciwciała przeciw
kardiolipinie (difosfatydyloglicerol), a także tzw. antykoagulant
toczniowy o swoistości związanej m.in. z epitopami
fosfatydyloseryny i fosfatydyloinozytolu. Przeciwciała przeciw
fosfolipidom wykrywa się głównie metodą ELISA. Przeciwciała
przeciw kardiolipinie powodują "fałszywie dodatni" wynik odczynu
Wassermanna, w którym antygenem jest kardiolipina, a który często

Powered by MyScript