Swoje wrażenia opisał w „Kapitanie Kuku” 7.
W 1967 r. ożenił się z Ewą Boguszewską. Rok później został
członkiem PZPR. Współpracował także z redakcjami „Problemów
Świata”, „Polish Perspectives”, „Morza”, „Za Wolność Ludu” i
„Astronautyki” 8. W 1971 r. wydał książkę „Regaty wokół globu” 9.
Brał udział w regatach samotnych żeglarzy OSTAR′72, a w latach
1972-1973 samotnie opłynął jachtem „Polonez” świat przez Ryczące
Czterdziestki i obok Przylądka Horn, za co został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką im. Janka
Krasickiego, Złotą Odznaką Zasłużonego Pracownika Morza, Złotym
Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Krzysztof Baranowski za
swój wyczyn otrzymał także Nagrodę I stopnia „Rejs roku 1973”
ufundowaną przez „Głos Wybrzeża”, nagrodę Ministra Żeglugi, Srebrną
Fregatę od „Przeglądu Sportowego” oraz Puchar Asów, który przyznali
mu sportowcy olimpijczycy. Dostał również nominację na kapitana
rezerwy Marynarki Wojennej.
W 1973 r. wydał książkę <„Polonezem” dookoła świata>, która
była zbiorem reportaży drukowanych na łamach „Trybuny Ludu” w
czasie trwania rejsu 10. W tym samym roku z inicjatywy Kazimierza Jaworskiego i Jerzego Siudego odbywały się doroczne regaty samotnych żeglarzy na Bałtyku, na trasie Świnoujście - Borholm - Świnoujście. Po kilku latach utraciły swą cykliczność. Wreszcie przekształcono je w
Regaty o Puchar Rektora Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie.
W 1974 r. Krzysztof Baranowski w „Trybunie Ludu” wydrukował
dwa cykle reportaży: „Espana por favor” oraz „Spotkania przy
grotmaszcie” 11. Za swą działalność artystyczną poświęconą tematyce morskiej otrzymał w 1974 r. nagrodę Ministra Handlu Zagranicznego i
Gospodarki Morskiej. W tym roku wydał kolejne książki „Droga na
Horn” oraz 12.
6 A. Dubrawska, cyt. wyd., s. 72.
7 K. Baranowski, Kapitan Kuk, Warszawa 1968.
8 Zob. np.: „Problemy Świata” 1967, nr 12; 1968, nr 1; „Polish Perspectives” 1962, nr 10; „Morze” 1964, nr 9;
„Za Wolność Ludu” 1966, nr 24; „Astronautyka” 1966, nr 1.
9 K. Baranowski, Regaty wokół globu, Gdańsk 1971 (opowieść na podstawie książki R. Knox-Johnstona).
10 Tenże, „Polonezem” dookoła świata. Reportaże drukowane w „Trybunie Ludu”, Warszawa 1973.
11 Tenże, „Trybuna Ludu” 1974, nr 54, 68, 96, 124, 159, 187, 215, 292, 299, 306, 313, 320, 341.
12 Tenże, Droga na Horn, cyt. wyd.; tenże, Z pokładu „Poloneza”, Gdańsk 1974 (właściwie 1975).
13
W 1976 r. dowodził „Polonezem” podczas „Operacji Żagiel” w
USA. Załogę jachtu stanowili wówczas studenci Wyższej Szkoły
Morskiej w Szczecinie. W latach 1976-1977 wraz z żoną i dziećmi:
dwunastoletnim Jasiem i siedmioletnią Małgosią - na „Polonezie” płynął
przez Wielkie Jeziora w dół Missisipi, przez Atlantyk do kraju.
Rozpoczął wtedy współpracę z Telewizją Polską - zrealizował wspólnie z Interpressem, pięć filmów dokumentalnych - „Jaś i Małgosia na
oceanie” (1977), „Czekanie na wieloryba” (1978), „W dwadzieścia dwie minuty dookoła świata” (1978), „Zmiana wachty” (1981), „Życiorys
żaglowca” (1982). Wydał także „Wyścig do Newport” 13. W 1977 r.
Krzysztof Baranowski został członkiem Związku Literatów Polskich.
W latach 1978-1988 pracował w Telewizji Polskiej - prowadził
m.in. cykliczny program „Żeglarska siódemka”, w którym propagował
wychowanie morskie młodzieży poprzez dwutygodniowe rejsy na
jachtach: „Generał Zamorski”, „Zew Morza” lub „Pogoria”.
Był także kapitanem „Pogorii” podczas rekordowo szybkiej
wyprawy na Antarktydę w latach 1980-1981, która miała na celu
wymianę polskich polarników w stacji antarktycznej im. Arctowskiego
na Wyspie King George. W drodze powrotnej w nocy z dwunastego na
trzynastego kwietnia 1981 r. w silnej mgle „Pogoria” zderzyła się z