Jednak wczesna interwencja medyczna może pomóc ludziom z FAS w rozwijaniu funkcjonowania motorycznego, zdolności inte­lektualnych, koncentracji uwagi i relacji z rówieśnikami; a lu­dziom z FAE w problemach ze zdrowiem psychicznym, w pro­blemach szkolnych, z prawem i w uzależnieniach. Leczenie na­leży jednak rozpocząć przed upływem 10, czy 12 roku życia dziecka. Potem jest już za późno.
 
Od czego zależą konsekwencje psychologiczne ponoszone przez DDA?
Od indywidualnej historii dzieciństwa każdej osoby, od tego, kto pił w rodzinie i jak zachowywał się wobec dziec­ka i innych domowników. Pojawiające się u dzieci szkodliwe skutki alkoholizmu rodzica związane są ze sposobem picia, z finansową niestabilnością rodziny, kłopotami z prawem, brakiem bliskości, wsparcia i rozmów, z mniejszą zdolnością do rozwiązywania konfliktów, przemocą pojawiającą się w ro­dzinie, karami zbyt okrutnymi w stosunku do przewinień, z zaburzoną kulturą i rytuałami rodzinnymi, które pozbawia­ją dziecko regularnych posiłków, wspólnych udanych wakacji, niedzielnych wyjazdów, wspólnych wieczorów czy odwiedzin u znajomych i rodziny. Istotną rolę odgrywa zły model rodzi­cielstwa, zaburzający role przyjmowane przez dziecko w ro­dzinie i środowisku, niejasny system wartości i nieprawidło­wa edukacja życiowa.
Ważna jest również liczba dzieci i kolejność urodzenia. Im dziecko młodsze i im dłużej żyje z rodzicami uzależnionymi, tym poważniejsze konsekwencje dorastania w rodzinie alkoho­lowej ponosi. Dziecko starsze może widzieć wyraźnie alkoho­lizm rodzica, młodsze absolutnie się z tym nie zgadza. Jedno może pamiętać same horrory, drugie głównie przyjemne rze­czy. Znaczenie ma także status ekonomiczny rodziny i to, czy miała miejsce przemoc fizyczna i seksualna.
Istotne jest też, czy partner osoby uzależnionej leczy się ze swego współuzależnienia, czy dba o swoje zdrowie i czy dziec­ko spotkało osoby wspierające. Wielkie znaczenie mają również temperament i odporność psychiczna, umiejętności społeczne i przekonanie o możliwości wpływania na własny los.
Jaki jest najlepszy sposób dbania o siebie, gdy pojawiają się problemy?
Aby dziecko alkoholika rozpoczęło proces zdrowienia, naj­pierw musi sobie uświadomić, że ma specyficzną podatność psychologiczną i genetyczną na problemy emocjonalne i uza­leżnienia. Musi połączyć przeszłość z aktualnymi kłopotami życiowymi. Taka świadomość często rodzi się przypadkowo, na przykład pod wpływem artykułu w gazecie, wykładu czy podczas uczestnictwa w warsztacie („To przecież jestem ja!”). Zdrowienie wymaga ujawnienia dramatów przeszłości, odre­agowania uczuć związanych z doznanymi krzywdami i zapla­nowania na nowo aktualnego życia. Daje możliwość zbudowa­nia wewnętrznego świata niezależnego od dysfunkcyjnej rodzi­ny. Dorosłe Dziecko Alkoholika nigdy nie będzie do końca wy­leczone, ale ma wielką szansę na rozwój dający spokój i radość w życiu. Aby je uzyskać, trzeba wziąć udział w terapii indywi­dualnej i grupowej, a potem w sytuacjach kryzysowych korzy­stać z pomocy innych ludzi i profesjonalistów. Trzeba wierzyć, że zmiana jest możliwa.
 
Zagrożenia w procesie zdrowienia
W procesie zdrowienia pojawiają się kryzysy wynikające z re­guł stworzonych w dzieciństwie. Dzieci w różny sposób reagu­ją na urazy emocjonalne, fizyczne czy seksualne. Jedne wyraź­nie dostrzegają alkoholizm rodziców, inne go nie zauważają lub nie chcą widzieć. Poważniejsze kłopoty w życiu mają ludzie wy­chowywani w rodzinach alkoholowych, w których udawano, że nic się nie dzieje, albo zabraniano mówić o chorobie. W związku z tym przestali oni wierzyć własnym oczom i uszom, własnej in­tuicji i rozsądkowi, stracili też zaufanie do ludzi.