NOC Z MILIONEREM 127 Bardzo chciała mu uwierzyć, ale pierwsze sło- wa, jakie od niego usłyszała, tak głęboko ją zraniły, z˙e mimo najlepszych...

Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

Przysiadł na brzegu łóz˙ka, wziął ją za rękę.
– Proszęcię, z˙ebyś została moją z˙oną.
– Cózża miła niespodzianka – zakpiła i cofnęła
dłoń. – Ogromnie ci dziękuję, ale moja odpowiedź
brzmi: nie.
– Nawet sięnie zastanowiłaś. A przeciez˙ nie
chodzi tylko o ciebie. Najwaz˙niejsze jest dziecko.
Nasze dziecko.
– Jesteś pewien, z˙e nasze?
– Oczywiście, z˙e tak. Nie powiedziałabyś mi
o tym, gdyby nie było nasze.
– Moz˙e chciałam ci wcisnąć cudzego bachora?
– To nie jest temat do z˙artów – burknął.
– Tak, masz rację. Ale mam ochotę się na kimś
odegrać.
– A ja jestem pod ręką. – Ku jej wielkiemu
zdumieniu, uśmiechnął się, choć słabo. – No dobrze, polez˙ sobie spokojnie. Przebioręsięi zrobię coś do jedzenia, a ty przez ten czas zastanów się nad moją propozycją.
Usłyszawszy, z˙e odkręcił wodę w łazience,
wstała ostroz˙nie, ale kiedy dotknęła stopami pod-
łogi, stało sięjasne, z˙e nie uda jej sięuciec o własnych siłach. Zrezygnowana opadła na poduszki.
– Jak sięczujesz? – zapytał James, wychodząc
z łazienki.
– Jakby mnie poz˙arł pies, a potem wypluł
– mruknęła.
128
CATHERINE GEORGE – Musisz coś zjeść.
– Nie ma mowy. Muszęsięwykąpać, a nie jeść.
Pomógł jej wstać, odczekał chwilę, az˙ sięprze-
konał, z˙e jest w stanie utrzymać sięna nogach, po czym pozwolił jej dojść do łazienki i wyregulował
temperaturęwody pod prysznicem.
– Na razie musi ci wystarczyć prysznic – po-
wiedział. – Dasz sobie radę?
– Tak.
– Zostaw otwarte drzwi i wołaj, gdybyś mnie
potrzebowała – polecił i zostawił ją samą.
Umyła się, a potem stała pod prysznicem, masu-
jąc siępo brzuchu, bo juz˙ jakoś pogodziła się
z faktem, z˙e zaczęło się tam nowe z˙ycie.
– Kończ juz˙, Harriet! – zawołał James.
Zakręciła wodę, włoz˙yła jego frotowy szlafrok.
– Wolisz wrócić do łóz˙ka? – Podał jej ręcznik
do wytarcia włosów.
– Wolałabym – powiedziała niepewnie – ale...
– Mogęspać w drugim pokoju.
– Dziękuję. To by mi ułatwiło sprawę.
– Tego sięspodziewałem... Nie robiłem z˙ad-
nego jedzenia, bo bałem się, z˙e zapach moz˙e cię znów przyprawić o mdłości. Czy wytrzymasz, jeśli teraz zrobięsobie omlet?
– Wytrzymam, tylko nie szykuj nic dla mnie.
– Na pewno nic nie chcesz, Harriet?
– Czy jak juz˙ coś zjesz, zrobisz mi herbatę?
– Zaraz ci zrobię.
– Nie, nie. Strasznie sięzmę
czyłam kąpielą,
muszętrochęodpocząć.
NOC Z MILIONEREM
129 – Czy w ogóle coś dzisiaj jadłaś?
– Tylko śniadanie. Po wizycie u lekarza straci-
łam apetyt.
– Zaraz wracam – powiedział, wychodząc z sy-
pialni. – Wołaj, gdybyś czegoś potrzebowała.
Została sama. Postanowiła skorzystać z okazji
i spokojnie wszystko sobie przemyśleć. James tyl-ko dlatego zaproponował jej małz˙eństwo, z˙e miała urodzić jego dziecko. Nie mogła poślubić człowieka, który nie tylko zwątpił w swoje ojcostwo, ale w ogóle nie chciał sięponownie z˙enić.
Powiedziała mu o tym, gdy przyniósł jej herbatę i dwa tosty.
– Teraz moja kolej – stwierdził, kiedy skoń-
czyła jeść. – Pamiętasz Toskanię?
– Tak, oczywiście.
– Jak cięwtedy zobaczyłem, śpiącą w moim
łóz˙ku, całkiem straciłem rozum. Zapomniałem
o ostroz˙ności, zapomniałem, z˙e jesteś związana z Timem, zapomniałem o boz˙ym świecie. Wiedziałem tylko, z˙e muszęsięz tobą kochać teraz, zaraz, natychmiast. Tak więc wina lez˙y po mojej stronie.
Te słowa zrobiły na niej wielkie wraz˙enie, ale nie pokazała tego po sobie.
– Dziwne, z˙e pigułki nie poskutkowały – mruk-
nęła.
– Pewnie nigdy dotąd cięnie zawiodły – po-
wiedział ostroz˙nie James.
– Nie miały zbyt wielu okazji, z˙eby sięspraw-
dzić. Jedyny raz, kiedy naprawdębyłam zakochana,
130
CATHERINE GEORGE skończyło siętak, z˙e mój wybrany rzucił mnie po kilku miesiącach znajomości. Między innymi dlatego tak chętnie przystałam na propozycję Tima, z˙ebym udawała jego narzeczoną. Dzięki temu moja duma trochęmniej ucierpiała.
– I uchowałaś siędla mnie. – Roześmiał się.
– Z losem nie wygrasz, Harriet. Najwyraźniej
postanowił, z˙e masz zostać moją z˙oną.
– Przeciez˙ nie chciałeś sięz˙enić.
– Z tobą i tylko z tobą przez˙yjęnawet ślub.
– Nie, James.
– Tak, Harriet. Teraz juz˙ nie wystarczy, z˙e
zamieszkamy razem. – Wziął od niej kubek, po-
stawił go na tacy. – Dziecko wszystko zmienia.
Moz˙e jestem staroświecki, ale chcę, z˙eby moje dziecko i jego matka nosili moje nazwisko. Dlatego pytam ciępo raz drugi: czy zostaniesz moją
z˙oną?
– Chyba muszęsięzgodzić – westchnęła zrezy-
gnowana.
– Jest jeszcze jedno wyjście. Jeśli rzeczywiście nie moz˙esz znieść myśli o poślubieniu mnie, to przynajmniej pozwól sobie kupić dom z ogrodem.
– I ty będziesz mieszkał tutaj, a ja w tym
nowym domu?
– Nie chcęcięstawiać w sytuacji bez wyjścia.
Wolałbym zostać twoim męz˙em, ale nie mogę
pozwolić, z˙ebyś czuła sięosaczona. Zastanów się nad tym, dobrze?
Tak bardzo zastanawiała sięnad jego propozy-
cją, z˙e nie mogła zasnąć. O trzeciej nad ranem
NOC Z MILIONEREM
131 przestała walczyć z bezsennością. Zapaliła nocną lampkę, wstała z łóz˙ka i wyjrzała do salonu, który wydawał sięjeszcze większy w nocy, kiedy oświetlał go tylko blask ulicznych latarni. Boso przeszła do kuchni. Miała ochotęna kawałek chleba z mas-